"Matthy." Breng ik enkel uit. Een sorry komt uit zijn schorre keel.
En dan wordt ik uit mijn gedachten gewekt door degene waar ik deze veiligheid al anderhalf jaar niet meer heb gevonden.
"Wie is dit?"
Ik schrik van Jesse zijn stem die opeens achter mij staat. Ik weet niet hoe lang ik en Matthy elkaar aan hebben staan kijken, maar iniedergeval meer dan een minuut. Nogsteeds verbaasd wil ik antwoorden op Jesse wanneer Matthy mij in de rede valt.
"Ik- sorry ik ben weer bij het verkeerde adres. Ik ga wel weer weg."
"Ja doe d-" Jesse wilt antwoord geven wanneer ik hem stil houd.
"Nee Matthy dat doe je niet. Ik wil niet dat er weer hetzelfde gebeurd als gister. Kom binnen dan bel ik Koen."
"Als gister?! Hoezo vertel jij mij dit niet?" Brengt Jesse uit. Jezus echt heeft hij een uit-knop?
"Jezus Jesse ik had het net half uitgemaakt met je, heb ik enige reden om dan een verantwoording af te leggen tegen je wanneer er een hulpeloze dronken jongen bij me aanklopt? Had ik hem dan maar moeten laten liggen he?"
Opnieuw geeft Jesse me de zelfde blik als gister. Leeg en emotieloos. Matthy kijkt me vragend aan.
"Ja dat dacht ik al. Jesse gaan we nou serieus weer ruzie hierom maken? Ben je nou echt zo kinderachtig om me niet te vertrouwen? Want weet je, als je het zo erg vindt dat ik alleen iemand wil helpen, ga dan maar lekker weg."
Ongelooflijk die jongen. Weer die blik.
"Ik meen het, Jesse." Benadruk ik. En met dat geeft hij mij een laatste blik en loopt hij richting de deur.
"Ik zie je wel weer, Demi." En met dat gooit hij de deur dicht waardoor Matthy en ik allebei opschrikken van het harde geluid.
-
"Hey gaat ie n beetje?" Vraag ik aan matthy nadat we beide van de schrik zijn bekomen.
"Dat kan ik denk ik eerder aan jou vragen Demi, waarom doet die gast zo raar?" Matthy is nogsteeds lichtelijk dronken maar wel fatsoenlijk genoeg om een gesprek mee te voeren.
"Ja nee het gaat wel hoor, het is niet erg." Zeg ik met moeite.
"Jawel dit hoort niet zo Demi. Dat kan een blind iemand zelfs zien. Dit is hartstikke toxic."
Matthy's woorden komen hard aan maar ik weet dat dit de waarheid is. Dit is precies zoals het zit. Met moeite bedwing ik mijn tranen. Ik ga toch niet een potje lopen janken bij hem?
"Ja dat weet ik. Maar ik kan het niet. Ik durf het niet."
"Dus je bent bang voor hem?" Kut. Moet ik nu eerlijk zijn?
"Heel eerlijk, ja, eigenlijk wel." En ik voel een traan uit mijn oog ontglippen.
Matthy kijkt mij enkel aan en gebaart dat ik naast hem moet komen zitten. Hij ziet dat ik het lastig heb.
"Hey als je er niet over wilt praten dan is het ook oké hè, ik bedoel ik ben eigenlijk een vreemdeling voor je maar je kan alles tegen me zeggen." Probeert hij me op mijn gemak te stellen, wat hem aardig lukt.
"Ja het is gewoon, ik weet het dondersgoed dat het zo niet kan, het is zelfs eerder al gebeurt en weer trap ik erin. Hij manipuleert me en ik kan er niks tegen doen en-" langzamerhand begin ik steeds meer over stuur te raken.
"Kom eens hier." En Matthy geeft me een knuffel. Opnieuw komt de geur van alcohol mijn neus in, maar het is niet erg. Ik laat al mijn tranen eruit komen terwijl een totale vreemdeling mij loopt te troosten.
Toch wel.
Hoe raar is dit nu eigenlijk? Ik ken hem helemaal niet goed en ik sta nu al bij hem te janken. Ik kan ook echt niks hè.
Na een aantal minuutjes ben ik weer wat bijgekomen en bevrijd ik mezelf uit Matthy's knuffel. Terwijl ik eigenlijk voor altijd zo willen blijven staan. Want het voelt vertrouwd. En in anderhalf jaar heb ik niet zoeits als dit ervaren.
"Jeetje moet je ons nou kijken zeg"
Matthy lacht. "Ik loop hier al mijn problemen te vertellen en te janken tegen iemand die ik alles bij elkaar een uur pas ken en jij bent hier nogsteeds half dronken."
"Hè hè dat is niet waar ik ben best wel helder."
"Ja oke, maar de rest wel." Matthy knikt.
"Dit keer een sorry vanuit mijn kant Matthy, dat ik je zomaar met al mijn problemen heb opgescheept."
"Het is niet erg, ik snap het helemaal."
"Kan je trouwens zelf Koen bellen, of wil je dat ik het voor je doe?"
"Nou het moet wel lukken als ik het zelf doe denk ik, daar zal Koen vast ook blijer mee zijn." Ik knik lachend en loop naar de keuken om wat drinken voor ons te pakken en zie mezelf in de spiegel. Waar ben je in godsnaam allemaal mee bezig Demi?
Een tijdje later horen we een auto stoppen. Dat zal Koen zijn.
Ik doe de deur open en ik zie twee jongens. Koen en een onbekende jongen die zich voorsteld als Rob.
"Zo heeft ons relahopper zich weer eens misdragen?" Zegt de jongen die Rob heet
"Nou misdragen wil ik niet zeggen maar ik heb weer dezelfde fout gemaakt en ookal gefrontschuldigt hoor, maar deze dame hier wilde me niet laten gaan." Ik zie Koen en Rob op kijken en ik voel dat ik een kleur krijg.
"Nou nou dat is niet waar maar ik kon je niet weer zo achter laten want anders gebeurt hetzelfde als gister, en het was best gezellig toch?" Matthy knikt.
"Nou hup opstaan jostie."
Matthy staat op en loopt samen met zijn vrienden naar mijn deur. Koen en Rob lopen al naar buiten als Matthy nog even stilstaat bij mij. "Sorry nogmaals" zegt hij.
Ik geef hem een snelle knuffel. "Bedankt Matthy"
Ik wens de drie jongens een veilig thuis en ik zie ze vertrekken uit mijn zicht.
YOU ARE READING
maybe it's been you all along - bankzitters fanfiction
Fanfiction"Matthy, niet weer. Je kan niet naar mijn huis blijven komen terwijl je naar haar gaat." "Maar ik wil niet naar haar. Ik wil dit keer wel naar jou." Wanneer Matthy zich opnieuw begeeft in zijn eerder gemaakte fouten ontmoet hij een meisje, die hem i...
