Chapter 22

555 115 144
                                    

_______________________________________

Don't trust too much.
Don't love too much.
Don't hope too much.
Because that too much can hurt you
soo much..

_______________________________________

හාත්පසම අදුරින් වෙලාගෙන තිබුනත් මින් යුන්ගි හිටපු ගෙස්ට් රූම් එක තිබුනේ විදුලි එළියෙන් ආලෝකමත් වෙලා..හෝසොක් හිටියේ පැත්තක තිබුනු විශාල වීදුරුවෙන් පේන ඈත කලුවර අහස දිහා බලාගෙන කල්පනාවක.

රෙඩ් ඊගල්ස්ලත් එක්ක වුනු සිදුවීමෙන් පස්සේ යුන්ගිව රෝනා හවුස් එකට එක්කන් ආපු හෝසොක් වෙනත් ගෙස්ට් රූම් එකක යුන්ගිව තිබ්බේ කලින් හිටපු තැනින්ම යුන්ගිව ආයෙමත් තියන්න දැනුනු අකමැත්ත නිසා.යුන්ගිව එක්කන් ආපු වෙලාවේ ඉදන් හෝසොක් එතනින් විනාඩියකටවත් ඉවතට ගියේ නෑ..

රෝනා ප්ලේස් එකේ වගේම අනිත් වැඩත් හැමදේම ජින්,සූබින් දෙන්නට පවරපු හෝසොක් ආපු වෙලේ ඉදන්ම හිටියේ තවමත් සිහිසුන්ව ඉන්න යුන්ගි ගාව.

මින් යුන්ගි අවදි වෙන්න කලින් ඒ කාමරෙන් පිට වෙලා යන්න හෝසොක් මුලින් හිතාගෙන හිටියත් එයාට මොහොතකටවත් යුන්ගිව තනියෙන් තියලා යන්න හිත දුන්නේ නෑ.

ඒ නිසාමයි තමන්ව දකින්න යුන්ගි කොයි තරම් අකමැතිද කියලා දැන දැනත් එයාට සිහිය එනකම්වත් හෝසොක් එතන නවතින්න තීරණය කලේ..

අදුරු අහසට යොමු වෙලා තිබුනු එයාගේ ඇස් එතනින් මුදවගත්තු හෝසොක් හිමීට අනිත් පැත්ත හැරිලා බැලුවේ ඇද උඩ නිහඩවම වැතිරිලා ඉන්න මින් යුන්ගි දිහා.

හෝසොක්ට ඒ අහිංසක පාට මූණ පෙනුනේ හදක් වගේ.අදුරු අහසක් ලස්සන වෙන්නෙම හදක් පායපුවම..ඉතින් හෝසොක්ට අනුවනම් එයාගේ අදුරු අහසට එළිය දෙන්න පුලුවන් එකම කෙනා තමයි යුන්ගි.

ඒත්....

යුන්ගිගේ හිතේ තමන් ගැන පොඩිමවත් තෙතමනයක් නෑ කියලා හෝසොක් දන්නවා.

හෝසොක් හිමීට පියවරක් ඉදිරියට තිබ්බේ මින් යුන්ගි හිටපු ඇද ලගට කිට්ටු වෙලා තව ටිකක් ලගින් ඒ මූණ දකින්න දැනුනු අහින්සක ආසාව නිසා..

● Fᴏʀʙɪᴅᴅᴇɴ Lᴏᴠᴇ ● | SOPE | ✔Where stories live. Discover now