KAÇAK (+18) Düzenleniyor

İSTEKLER

Gözlerinde hem tutku hem sinir hem öfke vardı bu bakışlarla bile beni öldürüyordu ama farkında değildi beni şimdiye kadar tek korkutan şey gözleriydi gözlerindeki öfke ve hırs beni korkutuyordu bana doğru geldi geri geri adım attım ondan kaçamıycağımı da biliyordum duvara tosladım tıpkı o dizilerdeki sahnelerde gibiydik ama ben onu öldürmeye çalışmış o ise bana bedeli ödemeye çalışan bir adamdı o dizilerdeki toz pembe aşk gibi değildi hatta aşk değildi iki elini de duvara koydu ve yüzüme yaklaştı gözlerini kontrol edemiyordu dudaklarıma bakıyordu elimi omzuna koydum ve ittirdim sertçe

"Yapma...iyi değilim...gitmek istiyorum"dedim doğruydu iyi değildim ne kadar ona karşı içimde hisler olsa da buna hazır değildim gözlerimin dolduğunu fark etti ve geri adım attı

"senin gibi acımasız olmıycam" dedi çok haklıydı dağın başında beni öldürse kimse bulamazdı öldürmeye çalıştığım adamı kaç kere öpen bendim ama o sadece yaklaştığında bile korkudan ağlayan bendim ama o bunu duygu sömürüsü olarak anlamıştı bana zorla dokunmıycağına emindim o kimsenin vermediği güveni veriyordu tam tersi olması gerekirdi yatağa oturdum gözyaşlarımı sildim karşımda öylece duruyordu duygu sömürüsü değildi nefesimin kesilme sebebini bilmesini istiyordum

"çok küçüktüm...annem ben doğduğumda ölmüştü teyzeler büyütmüştü daha sonra babam almıştı beni onlardan ama alkolikti bir gün gene içip gelmişti ben tabi küçüğüm anlamıyorum kemerini çıkarıp dövmeye başladı o sırada eteğim açıldı...başaramadı beni ondan dayım kurtardı...ama o gece yüzünden dokunmak için arzuladığı kimseye dokunmadım sen dışında...o kadar farklısın ki eğer dayım beni o gece kurtarmasaydı ona minnettar olmasaydım senin kılına bile zarar vermezdim kimsenin kılına bile zarar vermezdim"dedim çıt bile çıkarmadan aşağı indi ve dolabı açtı birtane şişede alkol açtı benim yaşadığım iğrenç şey ona ağır gelmişti içkiyi bardağa koydu oturup tüm bardağı kafaya dikti yetmedi şişeyi kafaya dikti yanına oturdum ve bende bi bardak aldım içmeye başladım iki elimle yüzümü kapattım sessizce gür ve duygusuz sesiyle

"ağlama" dedi sesimi bile çıkarmadan ağlıyordum nasıl anlamıştı ağladığımı yüzümü açmadan sesimi düzeltmeye çalıştım ve konuştum

"ağlamıyorum geçti gitti bu benim için önemsiz" dedim sandalyemi kendine döndürdü yüzümü açmadan elimle tutuyordum iki eliyle elimi tutup yüzümü açtı ve gözlerime baktı ilk kez bana huzurla sakince bakıyordu bu benim canımı daha çok yakıyordu

"yalan söylemeyi öğreticem sana...biraz zaman alıcak ama" dedi ve gözyaşlarımı sildi ne yani şimdi gitmiycek miydi zaman mı alıcaktı ne ne diyor bu adam gülmeye başladım

"farkındamısın seni öldürmeye çalışan kadını teselli edip gözyaşını siliyorsun aptalsın işte" dedim bunları söylerken gülüyorum oda gülmeye başladı

"belki affederim seni pek affedici biri değilim ama" dedi gülümsemesi o kadar güzeldik gamzelerini saatlerce izleyebilirdim elimi yavaşça yanağına koydum baş parmağımla gamzesine dokundum

"seni ne kadar çok istediğimi bilemezsin" dedim alayla güldü

"ne kadar istediğini görücez" dedi güldüm ve ellerimi çektim