KAÇAK (+18) Düzenleniyor

UYANIŞ

Merhaba arkadaşlar uzun süre önce iyi olmadığım bir dönemde bu kitaba başlamıştım ancak devamını getirmeye cesaretim yoktu ve pekde sevilmemisti bu yüzden vazgeçmiştim ancak uzun süre içinde beğenildiğini fark ettim ve devam etmek istedim umarım beğenirsiniz. ✨💗

Gözlerimi açtığımda sırtımdaki acıyla inledim bugün tam 3 yıl olmuştu Kayasız bir dünya onsuz bir hayat balkona çıkıp nefes bile alamadığım bir dünyaydi son bir aydır Türkiye'deydik ama bir kere olsun dışarı çıkamamıştım sırtımdaki kırbaç izlerinin acısıyla ile yataktan yavaşca kalktım tam 3 yıl 2 saat 4 dakikadır kızımla birlikte bu evde yaşıyorduk tek gücüm bebeğimizdi üç yıldır sırf onun için hayatta kalmaya çaba sarf ediyordum William bilinen adıyla Tarık Tufan Rusya da bir zindana hapsetmisti doğumumu bile bu evde yapmıştım geceleri gelir durmadan dayak atardı güçsüz bir kadın değildim hiçbir kadın güçsüz değildir ama elindeki herşeyin kaybeden bir kadın için güçlü olup olmamak umrunda olamazdı yataktan kalkmadan odaya Hafize abla girdi

"Kızım telaslanma ama"dedi korkuyla ayağa kalktım kim için ne için telaslanabilirdim tek bir şey hayata bağlayan tek şey Melek vardı hızla aşağı indiğimde Melek'in odasına girdim hareketsizce yatiyordu uyanmiyordu defalarca seslenmeme rağmen uyanmiyordu dudaklarımı anlına değdirdiğimde korkuyla geri çekildim yanıyordu ateşi varış hızla kucağıma aldım hiçbir aşısı yapılmamıştı ne hastahaneye ne sağlık ocağına gidebilmistik bu evden dışarı çıkarmamistik her kaçmayı denediğimde daha çok canım yanıyordu ama bu sefer Meleğim için herşeyi göze almayı denedim ölmeyi bitişi kül olmayı ağrıları acıları göze almıştım hızla kucağıma aldığım kızımla salona ilerledim masanın üzerinde duran silahı aldım evden çıktım korumalara doğru koştugumda kapı kapanmıştı

"KENDİMİ ÖLDÜRÜRÜM YEMİN EDERİM ÖLDÜRÜRÜM BEN ÖLÜRSEM ODA SİZİ ÖLDÜRÜR SİMDİ BENİ HASTAHANEYE GÖTÜRÜN"dedim hepsi ilk kez beni bu şekilde görmüştü susmayı ölmeyi dayak yemeyi sırtımdakileri herşeyi bilmelerine rağmen susuyorlardi biri hızla arabayı calisitiedi arabaya bindim Melek titremeye başladığında bende korkudan ağlamaya başlamıştım hastahaneye geldiğimizde koşarak içeri girdim ve acildeki bir yatağa yatırdım Melek hâlâ titrerken ne yapmam gerektiğini şaşırmıştım

"YARDİM EDİN LÜTFEN DOKTOR NERDE" boğazım yırtılırcasına bağırırken nefesim daralıyordu üzerimdeki kalın sweati çıkardığında altımda ince bir atlet kalmıştı altımdaki dar pantalon daha da daralmama sebep olurken acildeki paravanlardan biri hızla açıldığında doktorun gelmiş olması umuduyla arkamı döndüm karşılaştığım iki çift gözler ile ruhum bedenimden ayrılmıştı sanki elimi kalbimin üzerine koyduğumda tek yapabildiğim

"Kaya"demekti gözleri beni baştan aşağı süzdüğünde benden nefret ettiğini anlamıştım kaşları çatıldı ve yatakta yatan Melek'e baktı hicbirsey demeden birkaç adım uzaklaştı

"HIZLI HAREKET EDİN O KADAR HASTA BEKLİYOR BOŞUNA MI MAAŞ VERİYORUZ SİZE"diye bağırdı hızla hastahanede uzaklaştığında yıllardır beni bulmasını beklediğim adam yüzüme bile bakmamıştı doğru düzgün gerçekten de benden vazgeçmişti kalbimde hissettiğim acıyla dizlerimin üzerine çöktüm hiç mi beni aramamıştı hiç mi istemiyordu beni dakikalar sonra Melek ile beni bir odaya aldılar güzel kızıma serum takmışlardı belimdeki silahı elime alıp odadan çıktım kapıda duran koruma yüzüme baktı

"Lavaboya gidicem eğer ona dokunursaniz sizi gebertirim kendimi de gebertirim"dedim daha önce hiç cesaret edememiştim onun zarar görmesinden korkuyordum ama yeterince zarar görmüştü derin nefes alıp lavaboya girdiğimde Kaya gerçek mi değil miydi düşünmeye başladım yüzümü soğuk suyla yıkadım tuavletten tanıdık bir ses geldiğinde derin nefes aldım