29.12.2020
Evet yeni yıla bebeğimi kaybederek girmiştim gecenin körüydü gözüme uyku gitmiyordu girdiğim sinir krizleri ağlamalar bağırmalardan sonra beni sakinleştirmeye çalışırken benimle paramparça olan Kaya da kötüydü onada sakinleştirici ve serum takılmıştı o uyumuştu ilaçların etkisiyle o uyanıkken ben uyuyordum şimdi ben uyanıktım daha doğmamış bebeğimi karnındayken öldürmüştü beni yıllarca büyüten babam yerine koyduğum adam canımdan parçamı almıştı bunları hazmedemeyip acıyla kıvrınarak ağlamaya başladım bir kez daha sinir krizini vücudum kaldıramazdı o sırada Kaya uyandı bana bakıp hemen ayağa kalktı kolundaki serumu çıkarıp yanıma geldi
"şşşş...yapma nolur" dedi o kadar çaresizdik ki birbirimize sığınmaktan başka çaremiz yoktu yanıma yattı ve beni göğsüne doğru çekti
"sana söz veriyorum...meleğimizin intikamını alıcam" ağlarken derin nefes aldım
"çok boşluktayım onu hissedemiyorum...kalbimi hissetmiyorum sanki...Kaya... Onun kalbi oluşmuştu canlıydı o büyüyordu" öylesine Kaya demiştim ama sanki canı yanmıştı saçlarımı okşamaya devam ederken saçlarımı koklayıp öpücük bıraktı ağladığına emindim bir adamın doğmamış bebeği için ağlaması ve hiçbirşey yapamaması ne kadar can alıcıydı bunu kalbimde hissediyordum anne olamamıştım ama anneleri şimdi anlıyordum ağladığını hissettiğimde kafamı kaldırdım oturma pozisyonu aldığımızda ağladığını göstermek istemiyordu başka bir tarafa bakmaya çalıştı ama izin vermedim ellerimle çenesinden tuttum ve yüzüme bakmasını sağladım kızarmış burnu ve kızgın gözlerindeki acı içimi dahada yakıp kavururken bunu ona ben yapmış gibi hissediyordum
"özür dilerim...gitme dediğinde gitmemeliydim...çıkmamalıydım oraya" dedim dolu gözleriyle yüzüme baktı ve elinin tersiyle yanağımı okşadı
"hiçbirşey senin suçun değil...seni korumalıydım böyle bişey yapıcağını düşünemedim sana yıllarca sahip çıkan adamın sana bunu yapıcağını...düşünemedim" dedi ağlamaya başladım dudağımı usulca öpmeye başladığında sanki yaralarımı sarıyordu yavaş yavaş saniyeler sonra geri çekilip boynuma sıcak dudaklarıyla öpücük kondurdu
"biraz uyumalısın...benim için" dedi kafamı salladım yanımdan kalktı yatağa yattım usulca üstümü örttü ve alnımdan öpüp odadan çıktı.
Kaya dan anlatım
Belkide hayatımdaki en değerli iki şeyden birini kaybetmiştim acısını sevgisini gösterebilen biri değildim insanların içinde ağlayabilen biride değildim ama ben evime sığındım o benim evim yıllardır ilk kez doğmamış bebeğim için ağladım sanki bu annemin ölümünden sonrada dahada can yakmıştı uyuması lazımdı mis gibi kokan saçlarına öpücük kondurup odadan çıktığımda koridorda bizimle birlikte harap olan arkadaşlarımızı gördüm daha önce hayatımda hiç bu kadar bağlı ve benimle acımı çeken insanlar olmamıştı hastahane köşesinde uyuyakalmışlardı hastahanede çıkmak için bir kat indim ve kapıdaki gazeticelerle karşılaştım fazla yorgundum ama yakalanmıştım birkere yanlarına gittiğimde soru sormaya başladılar
أنت تقرأ
KAÇAK (+18) Düzenleniyor
العاطفية"bırak beni aptal herif " dedim sinirle gözleriyle öfke kusuyordu yüzüme bakması bile canımı yakıyordu beni gücüyle daha çok sarstı yatağa doğru ittirdi haketmişmiydim...ne olursa olsun hayır hiç bir kadın bunu hakedemezdi "sen tam bir kaçaksın...ko...
