"kelimeler her zaman kazanır, ama biliyorum ki ben kaybedeceğim." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
a"MİKEY!" vucudumda bir gücün uyandığını hissetmiştim. o kadar şeyden sonra bile hala hareket edebilecek gücüm var mıydı?
varmış. :)
hanma'ya bir tekme atıp geri düşürdüm ve elimin ilk gittiği bir kaç düğmeyi ilikleyip kendimi kapıdan dışarı attım.
ayakta duramıyor gibiydim. yerde Sürünüyordum.
m"AİKO!"
a"MİKEY!"
Gözlerimden yaşlar düşüyordu. üstümde hissettiğim karartı ile kafamın yere çarpması bir oldu. yaklaşık 2-3 kere vurduğunda aniden üstümdeki ağırlık kalkmıştı. ama her yer kapkaranlıktı. gözlerim resmen açılmıyordu.
BEN BU SAHNEYİ HATIRLIYORUM AMK!
HASSİKTİR YAA BU SEFER ÖLDÜM BAK NET ÖLDÜM!!!
aradan bir kaç dakika geçmişti, bir sürü patırtı ve kırılma sesi duyuyordum. ama neyin kırıldığını farkedemiyordum.
m"geldim ai... özür dilerim..."
a"m-mikey..." şimdi rahatlamıştım. ilk önce ellerimde bir sıcaklık hissettim sonra alnımda ve son olarak da dudağımda. yavaşca havalanmıştım. sanırım manjiro kucağına almıştı. kafamı göğsüne yaslayıp yürümeye başladı.
a"teşekkür ederim... manjiro."
timeskip
mikey'den
o günün üstünden bir kaç hafta geçmişti. aiko'm iyiydi, ya da bize belli etmiyordu.
iyi görünüyordu... en azından.
sadece... pek dışarı çıkmıyordu. ne isterse istesin tanıdığı birilerine aldırıyor ve yedek anahtarı aldıracağı kişiye balkondan kapıyı açmadan atıyordu. diğerleri eve gelmedikçe görüşmüyordu.
tamam kendimi kandırıyorum...
keşke yanında olsaydım o gün... ai...
saat gecenin 3'üydü. ben , aiko, emma ve draken salonda film izliyorduk, ai çoktan uyumuştu. emmanin dizinde yatıyordu, bende drakenin yanındaydım.
m"pişt! emma!" fısıldıyordum.
e"mikey?"
m"buraya geçsene az ai'min yanında durayım."
e"uh peki!" emma? benim sevgilimi benden mi kiskaniyon ulan?!
emmanin yerine geçip ai'yi dizime yatırdım tekrar. kafamı geriye yaslayıp tavanı izliyordum şimdiyse.
e"beni aikomdan tavanı izlemek için ayirdiysan döverim seni mikey!"
m"siz mi sevgilisiniz biz mi aaa!"
e"sus!" emma ya gülüp elimi yavaşca ainin saçlarında gezdirdim. gerçekten harika biriydi. sanırım gün geçtikçe âşık oluyordum.
ona her baktığımda sanki sadece ikimiz varmisiz gibi hissediyordum.
beyazımsı gözlerine hep hayran kalmıştım ai'nin... belki de ikimizi tek basimiza birakan buydu?
