DENİZ DALGALARI ve KUM TANELERİ

BÖLÜM. 23: "KÖTÜ BİR ANI"

Merhaba <3

Bölüm biraz kısa oldu ama geçiş bölümü ;) Diğerini de çok geç olmadan tamamlar atarım zaten. Hepinize keyifli okumalar.

Bölüm Şarkısı; Taylor Swift, Wildest Dreams

BÖLÜM. 23: "KÖTÜ BİR ANI"
•MİRAY•

Şehrin göz alıcı ışıkları, bolca trafik ve gürültü, hiç temiz olmayan bir hava...

Nasıl olur da daha önce bir kez bile kendimi kapana sıkılmış hissetmezdim. Halbuki bir hafta içerisinde gördüğüm her güzelliği daha önce de görmüştüm ancak İstanbul'a geri dönüşüm hiç bu kadar acı verici olmamıştı. Ezbere bildiğim yollar bana yabancıydı ve ben bilmediğim yolları istiyordum. Ben hiç bilmediğim bir adamı istiyordum...

Acısını ve şokunu atlatabilmiş değildim. Onur beni İzmir'de Vefa'yla birlikte otobüs durağına bıraktığında bile tüm odağımda eve dönüşümde değil, evimden ayrılıyormuşum gibi hissedişimdeydi. Tüm düşüncelerim, hislerim ve isteklerim Doğukan'dı. Halbuki ben ondan nefret ediyor olmalıydım.

"Çok dalgınsın. Aceleyle geldin zaten, bir şey mi oldu?"

Yanımdaki koltukta araba süren babama bakmak için gözlerimi çevirmedim ve önümüzdeki trafiğe bir bakış attım. Bu şekilde gidersek evime on altı dakika içerisinde varırdık.

"Hayır, sadece biraz yorgunum."

"Tatilin nasıl geçti?" Babamın sesi gerçekten ilgili geliyordu. Aslında hiçbir zaman o kötü babalardan olmamıştı. Benim nasıl olduğumla ilgileniyordu ancak akademik hayatım da aynı derecede önemliydi.

"Güzeldi." Çok kötü başladı, harika geçti, çok kötü bitti. Elde var aldatılma hissi, kalp kırıklıkları, muhtemel depresyon...

"Neden turdan ayrı geldin?"

"Canım devam etmek istemedi."

"Miray neler oluyor?" Babamın bana baktığını fark ettiğimde gözlerimi ona çevirdim. Aynı saçlar, aynı yüz, aynı gözler... Ben baştan aşağıya babamın kızıydım. "Kötü bir şeyler olduysa bana söyle kızım."

Ses tonunun şefkati karşısında gözlerimin dolduğunu hissettim. Bakışlarımı aceleyle ondan kaçırdım ve gülmeye başladım. "Çok önemli bir şey değil," dedim dalgaya almaya çalışarak. Biliyordum ki babam ne olduğunu öğrenmeden durmayacaktı, bu yüzden konuyu daha fazla uzatmayacaktım. "Biraz kalbim kırıldı, geçer."

"Kim kırdı?"

Elimin tersiyle gözlerimdeki yaşı akmadan önce sildim. "Geçen hafta tanıştığım biri." Sesim titremiş, cümlemin ortasında boğazım kuruduğu için yutkunmak zorunda kalmıştım. Doğukan'ın aslında benim için gerçekten 'biri' olması gerçeği kalbimi yaralamıştı.

Babam söylediklerim üzerine bana bir bakış atsa da sessizliğini korudu. Babamdan hiçbir zaman özel hayatımı saklayan biri olmamıştım ama onunla oturup konuştuğum da yoktu. Bir sevgilim olduğunda ya da ayrıldığımda haberi olurdu ancak konu hakkında yorum yaptığını neredeyse görmemiştim.

Tahmin ettiğime yakın bir şekilde on sekiz dakikada evime vardığımızda asansöre babamdan önce bindim. Otobüs yolculuğum boyunca yaptığım tek şey yanımda oturan kadını rahatsız etmeden burnumu silmek ve gözyaşı dökmekti. Bu yüzden gözlerim şişmiş, yüzüm görmek istemediğim kadar çirkinleşmişti.