Attaining The Unreachable (Crossing The Line Series 2) ✅

A.T.U-21

"Mahal, anong oras kita susunduin? Miss na kita." Carlos said on the other line, trying to sound cute.

I looked at my watch and saw that it's 6:30 pm already. "You can pick me up at 7. I miss you too, mahal." I whispered before I ended the call.

Naging mas busy ako sa modelling career ko kaya pa-iba-iba na rin ang oras ng aking pag-uwi. Ako nalang ang tumatawag kay Carlos kapag pauwi na ako dahil nahihiya akong paghintayin siya. We're now 6 months as a couple. Simula nung naging official kami ay hindi na ako nagpapahatid kay Adrian. Carlos and I are secretly dating since it's written in my contract that I'm prohibited to have a relationship unless it's with Brett. Mas lalong dumami ang fanclubs naming dalawa ni Brett sa loob ng ilang buwan naming magkasama sa mga photoshoots.

Sinabi ko naman kay Brett ang tungkol kay Carlos kaya naging awkward kami 'pag magkasama. Siya na rin madalas ang umiiwas sa mga tanong ng mga medias kapag tungkol sa relasyon namin ang pinag-uusapan. Hindi na rin siya clingy at palabiro kagaya dati. We're rising together pero mas nag-grow siya as a person. He looks much professional and firmed than before.

"Don't forget to bring extra clothes tomorrow, okay?" Mr. Alvarez reminded us. Tomorrow is his birthday and the whole Versace Model PH staffs and models will celebrate to a private resort in Batangas.

"Aye, aye, captain!!!" sabay-sabay naming sigaw.

"Ezra, ano sa tingin mo ang magandang suotin ko bukas para mapansin ako ni Brett?" pinakita sa akin ni Rhia ang dalawang swimsuit na hawak ng dalawa niyang kamay. The one on her left hand is a pink animal print bikini while, the one on her right is a red geneva mesh top.

I hold my chin while thinking. "I'll go with the red one."

Rhia sighed. "Kaya lang malabo naman akong pansinin ni Brett. Sayo kasi siya laging nakatingin..."

Kanina pa umalis si Brett dahil may emergency daw kaya hindi niya naabutan ang announcement ni Mr. Alvarez. I wonder if he will join us tomorrow. This birthday celebration of Mr. Alvarez was planned for a long time so he's expecting all of us to come.

Nang makababa ako sa lobby ay nakita ko ang lalaking pilit akong kinukulit sa loob ng anim na buwan. Hindi ko alam kung patuloy akong maglalakad pero wala na akong choice nang makita niya na ako.

Lumapit siya sa akin at lumuhod. Di alintana ang mga taong nakatingin at mga matang naaawa na sa kanya. Hinawakan niya ang mga kamay ko at umiyak.

"E-Ezra, please...nagmamakaawa ako. Sabihin mo na sa akin kung nasaan si K-Kyle. Hindi ko na kakayanin ang isa pang buwan na lumipas nang di ko siya nakikita." Terrence pleaded.

Inalis ko ang kamay niyang nakahawak sa akin. "Wala kang mapapala sa akin, Terrence. Niloko mo ang kaibigan ko at hindi kita mapapatawad kahit ilang taon ka pang humingi ng tawad."

Tumayo siya sa harap ko. His face is wet from his tears. His eyes are puffy and I can see the loneliness behind his gaze. "Mahal na mahal ko siya, Ezra. Maniwala ka. H-Hindi ko siya gustong lokohin. Handa kong ipagpalit ang lahat makita ko lang siya. I promise hindi ko siya guguluhin. I just wanna see him for the very last time. I wanna see my only love. The only person I want to marry. The one whom I can see my future with."

Napaiyak na rin ako nung sabihin niya iyon. I couldn't believe that a successful businessman who's respected by a lot of people is now crying and pleading in front of me. "Stop crying. Ako na yung nahihiya para sa'yo."

Terrence immediately wiped his tears and look at my eyes while waiting for my next statement.

"Kyle is in Paris, France. Remember your promise na hindi mo siya guguluhin. Ako na mismo ang magpapabalik sa'yo dito sa Pilipinas kapag pinaiyak mo siya ulit, and that's an order not a request."

"T-Thank you, Ezra. I can guarantee that I won't bother you and Kyle again after this." he whispered before he leave the Versace Modelling PH building.

Nakita ko agad ang Lexus Silver car ni Carlos na naka-park sa parking lot paglabas ko. Kaagad akong pumasok sa shotgun seat at hinalikan siya. I always find his kisses my comfort after a tiring day.

"Mahal, saan tayo pupunta?" tanong ko sa kanya nang mapansing hindi papuntang bahay ko ang dinadaanan niya.

He removed his right hand that's holding the steering wheel and hold mine. "We're going to Tagaytay. I wanna show you the current state of your dream house."

Kaagad akong ngumiti nang marinig ko iyon sa kaniya. "Tapos na ba? Akala ko one year bago yun matapos?"

He guided my hand to his lips and kissed it gently. "Hindi pa tapos, mahal. Gusto ko lang ipakita sa'yo."

Bumaba kami sa kotse ni Carlos ng pumarada ito sa lote na nabili ni mom sa Tagaytay. In front of me is a structured house. It's not yet finished but I can imagine the outcome already. The foundation of the base has been finalized. The external areas such as roofs, windows and door was fixed. I can't wait to see it once it's done.

Hindi ko na napigilan ang aking mga luha sa sobrang saya. Kasabay ng ihip ng hangin at sa ilalim ng maliwanag na buwan ay niyakap ako ni Carlos.

"Nagustuhan mo ba, mahal?" he asked me while kissing my temple.

I nodded. "Mahal, nagustuhan ko. I can't wait to live here with you."

Umalis siya sa pagkakayakap sa akin at gulat niya akong tiningnan. "T-Talaga?! Gusto mo akong kasama dito sa bahay mo?"

I wiped his tears when I saw it falling from his eyes. "Bahay natin, mahal. Gusto kong makita ka paggising sa umaga at bago ako matulog sa gabi. I can't wait to grow old with you."

He cupped my face and kissed me. "Hindi mo alam kung gaano mo ako napasaya, mahal. I love you so, so, so, so much!!!"

"I love you too, my engineer!" I whispered.

---------

🌈💅