A.T.U-26

4.3K 190 33
                                    

Nakatayo din ako kaagad pagkatapos akong alalayan ni Brett. Nakahawak lang siya sa bewang ko at di niya iyon inalis kahit nakatayo na ako. Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Carlos habang nakatingin sa kamay ni Brett sa bewang ko.






Brett used his free hand and offer it to Carlos. "It's been a while, Engr. Rossett!"






Carlos didn't take Brett's hand and just speak coldly. "Yeah, it's been a while..." he looked at my eyes before he continue what he's saying. "How are you?"






Brett retreat his hand and pushed my waist close to him. "We are good, just like you guys."






Bigla namang sumabat si Valerie. "You know what? We should have a double date in the future."






Brett smirked. "Sure, lalo na ngayon na hindi na nagmo-model si Ezra. Mas may oras na siya sa akin." he said before he hold my chin and lean his face close to mine.






Nagulat ako nang biglang natumba si Brett. I looked at Carlos who punched the face Brett and he's now breathing heavily. His jaw is now clenched.






Biglang yumakap si Valerie kay Carlos. "Babe, why did you do that?"





Nakita ko naman ang mga helpers ko na pinalabas ang mga customers galing sa loob ng shop. They probably noticed that we're now having a quarrel and they don't want to intrude so they also left.






"Gago yan eh! Fuck! Tuwing makikita ko yan, dumidilim yung paningin ko!" Carlos shouted while pointed at Brett.





Kaagad ko namang tinulungan si Brett at inayos ang mga damit na nagkalat sa sahig dahil sa pagtilapon niya. Malalim ang paghinga ni Brett habang nakatingin kay Carlos. I checked his face at huminga ako nang maluwag dahil wala naman siyang sugat.







"C-Carlos, let's just go." Valerie suggested.






Tumango naman si Carlos at lumabas ng shop kasama si Valerie. Mabilis na humarurot ang Lexus Car ni Carlos nung makapasok si Valerie sa shotgun seat.






I sighed. "Okay ka lang, need ba nating pumunta ng ospital?"






Brett growled. "Ezra, ano ba?! Ospital? Hindi magagamot ng kahit sinong doktor yung puso ko. Bakit kasi hindi nalang ako?" hinawakan niya ang dalawa kong kamay at dinala iyon sa pisngi niya. "Look at me. Ako. Ako yung tunay na nagmamahal sa'yo pero siya pa rin yung gusto mo!"






I wiped his tears when he started tearing up. "I-I'm sorry, Brett. You know I how much I tried to love you more than a friend pero...hindi ko talaga magawa..."







Tinanggal niya ang kamay ko mula sa mukha niya. "Hindi ako susuko, Ezra. Hindi ko hahayaang masaktan ka ulit ng lalaking yon!" he bellowed before leaving me inside my shop.






Kinabukasan ay maaga akong nag-prepare. I invited Adrian to join us with Kyle's birthday but, he declined. Nakabihis na ako at nag-aayos ng gamit. Nakatingin ako sa salamin at pinagmamasdan ang sarili ko nang biglang nag-ring ang cellphone ko. Agad ko naman yung sinagot nung makita kong si Kyle ang tumatawag.







I smiled before speaking. "Happy 27th birthday, Kyle!"






Terrence laughed on the other line. "Sige, sasabihin ko yan sa asawa ko. I just want to remind you that EK will open at 11 am. Do you want us to pick you up?"






I declined. "Wag na. Nakakahiya naman sa inyo. You guys are so sweet which makes me feel alone when I'm with the both of you."







He chuckled again. "Ahhh...alam ko na yung gusto mong iparating. Your wish is my command. Bye!"







He dropped the call. Never in my life that someone hang up on me. Napabuntong hininga nalang ako.
It's still 8 am so I decided to sleep.
I'm not sure how long have I slept but, the continues ring on my doorbell woke me up. Hinilot ko ang aking sintido at nagsimulang lumakad sa pinto.






Akma kong isasara ang pinto ng makita ko si Carlos pero pinigilan niya ito, dahilan kung bakit siya naipit.






He growled while shaking his hurt hand. "Ahhh Fuck! A-Ang sakit!!!"





Kaagad ko namang hinawakan ang kamay niyang naipit para tingnan kong dumugo. I sighed in relief when I see that it didn't bleed, it's just a little reddish. Napatingin ako sa kanya ng bigla siyang tumawa.






"Hindi kasi 'yan. Itong kabila yung naipit." and he showed me his right hand.






Kalma, Ezra. Hindi mo siya pwedeng sigawan. Tandaan mong hindi ka pa bayad sa paggawa niya ng bahay mo.








I rolled my eyes before I let go of his left hand. "Ano ba kasing ginagawa mo dito?!"







He took a deep breath. "Syempre sinusundo kita. Kanina pa tayo hinihintay don."






Napatingin ako sa wallclock na nakasabit sa living room at nakita kong 1:30 pm na. Dali-dali akong bumalik sa kwarto at kinuha ang ilan kong gamit. I checked myself in the vanity mirror before going out. Mabuti naisipan kong magbihis na pang-alis bago matulog kanina.






"Nandito yung kotse ko. Saan ka pupunta?" tanong niya nung makita akong papalapit sa sasakyan ko. He held my wrist before I open the door of my Audi's driver's seat. "Hey, allow me to drive you there."






I heavily sighed when I turn my face to him. "Ano bang problema mo? Pwede bang layuan mo na ako? Ayoko na ulit masampal."






I saw the surprise look on his face. "W-What? Sinong sumampal sa'yo?"






"You know what? Let's drop this topic. Send me your bank account information so I can pay you for building my house. Ayoko nang makita ka, Carlos." I said before I open the driver's seat door.






Mabilis ang aking pagpapatakbo at nakikita ko namang sumusunod siya sa likuran. In less than an hour ay narating na namin ang Enchanted Kingdom. Hindi ko na sinuot ang scarf ko ng makita ko sila Kyle sa labas.






Kaagad akong nginitian ni Kyle. "Akala ko hindi ka pupunta eh. Magtatampo talaga ako sa'yo..."






I gave him a hug. "Sorry for being late, Kyle. Not just now but, also for those times that you need someone. Busy kasi ako eh at mukhang busy rin kayo." I pouted my lips at Terrence's direction.






Halos lahat ng rides ay nasakyan na namin. Lumalayo ako kay Carlos dahil ayaw ko siyang kasama sa kahit anong rides pero wala na akong magawa nung nasa Ferris Wheel na kami. By partners daw kasi kada cabin. May ilan din namang mga katrabaho nina Kyle sa Rossett's Corporation na sumama pero ayaw nila akong ka-partner.






"Ahhhhhhhhhhhhhhhh!!! Ayoko na! Ibaba niya na ako!" sigaw ni Carlos na nasa harapan ko. Mahigpit siyang nakahawak sa upuan niya at takot na takot.







He's the same Carlos as before. Takot pa rin siya sa heights. Bigla kong naalala yung date namin sa Tagaytay at sumakay kami sa zip line. I remembered that he held my hand tightly to lessen the fear that he's feeling on that moment. That's also the time that I realized that I already love him.







I offered my hand to him. "Hey Mr. Engineer, just shut up and hold my hand."






-----------

🌈💅

Attaining The Unreachable (Crossing The Line Series 2) ✅Where stories live. Discover now