THE PSYCHOPATH CRIMINALS (Under Revision)

CHAPTER 4

As he closes the door a tear escapes through his eyes.

Ganon ba kalalim ang sugat na iniwan ko?

Kung sana lang alam niya ang totoo para hindi siya kamuhian nito, kung pwede lang sanang sabihin sa kaniya lahat ni Marcus. Pero hindi ngayong pagkakataon ayaw niyang masayang ang dalawang taon na pagtitiis na hindi makasama si Syn. Hindi niya sasayangin ang pinaghirapan niya, but her sobs suffocate him. Parang sinasakal ang puso niya sa tuwing nasasaktan ang asawa niya.

"Bakit mo kasi ako iniwan."

I'm sorry. I have no fucking choice.

He gets up and wipes his tears, Marcus hates drama. Isa pa hindi ito ang inuwi niya rito kundi ang protektahan ang asawa.

He needs to protect his wife from the killer of their son, alam niyang hindi magiging madali ang kaniyang gagawin kaya dapat handa siya. He sighed and started to walk downstairs.

Nag-aalalang mukha ni Nisha ang sumalubong sa kaniya dahil napansin nito ang pasa sa kaniyang pisngi.

"Napano yang mukha mo, Kuya?" Nakakunot noong tanong ni Nisha sa kaniya.

"Wala 'to, magpahinga ka na. Gabi na at hindi ka dapat nagpupuyat." Sambit niya kaya sumimangot ito.

"Stop treating me like a kid."

"I'm not, Nisha. So, go to bed and sleep." Utos niya dito kaya wala itong nagawa kundi ay sundin ang sinabi niya.

Napabuntong hininga si Marcus at kinuha ang telepono sa kaniyang bulsa sabay dial ng numeri ng kaibigan.

"Hey, dude! What's up?"

"To the headquarters, inform them." Salubong niyang sabi.

"Kanina pa kami nandito ikaw nalang kulang." Sigaw ni Ryke kaya napangiwi siya.

He hung up the call, dahil alam niyang dadaldal na naman ang kaibigan niya. He quickly drove his destination to their headquarters.

Marcus halted the car at the front of their headquarters, The Psychopath Criminals headquarters.

Kaunting yumanig ang lupa pero kampante siyang nakaupos sa kotse habang nilalamon ng lupa ang kaniyang kotse hanggang sa makarating na siya sa base.

Nakapamulsa siyang naglakad patungo sa lobby ng kanilang headquarter, ang tahimik ng buong paligid at tanging ingay lamang hangin.

"Good evening Mr. M,"

Tinitigan niya ito mula ulo hanggang paa kaya napalunok ang lalaki saka umalis sa harap niya. Pinagtitinginan siya ng lahat habang naglalakad habang nakayuko, they praise the ground that Marcus steps on.

"Sir, the bosses is waiting for you at the conference room." Sambit ng isang babae kasapi ng organisasyon, tumango lamang siya at nagpatuloy sa paglakad.

Nangunot ang noo niya habang naririnig ang ingay mula sa loob ng conference room, but as he entered everyone shut up. Agad na nagsitayuan ang lahat habang nakayuko maliban sa tatlo niyang kaibigan at halatang wala pa si Kael.

"Good evening Fu—" he cut them off.

"Sit." He commanded.

"Bakit mo kami pinatawag Marcus." Roland started and Marcus gave him a death glare that he deserves.

"Because of you! Fucking stupid." He said, loud enough to shake Roland piece of shit.

Nagtataka itong tinuro ang sarili na para bang walang ka ide-ideya kong paano naging siya ang dahilan, nainis si Marcus sa inakto nito kaya niyang marahas na hinatak ang kwelyo nito.