Must Have Been The Wind (3G Series #1)

Chapter 77

Chapter 77:

Hakuna Miran's Point of View.

Napaiwas tingin ako at tsaka tumayo na, "Stand up." Dahil sa sinabi ko ay tumayo siya, "You're just getting back at me." Mahinang sabi ko.

"I am not, and it's true that I can't marry you. Because our family is different, ask Yuno about it." Ngumiwi ako at binawi ang kamay ko, tinitigan ko siya.

"That death is the punishment? How cruel." Gitil ko.

"Parang hindi totoo," huminga siya ng malalim sa sinabi ko, "Am I gonna lie to you?" Matipid niyang wika na ikinatigil ko.

Is he gonna lie to me? Like what would he get in return?

"Laze—"

"Hmm?" Napatitig ako sa abo niyang mata sa naging tugoj niya, he was calm and I wanted to get mad.

It feels so unreal, "Do you just hate me? Kasi, I got married to him?" Napatitig siya sa akin sa tanong ko.

"I don't hate you, however my inner self is blaming you for keeping it to me. I have a lot of ways," he explained and reached my hand.

"If only you trusted me, but you didn't. You treat me like your enemy, Hakuna." Tumitig siya sa akin, pinagmamasdan ang mukha ko. "If only you trusted me.."

"It's because you keep on saying no—"

"So you hid it from me because I'm not in favor of your reckless decisions. Not gonna lie, Hakuna Miran. You're really reckless." Sumama ang tingin ko sa kaniya.

"If that hurts you then what about me?" Nanatili lang akong nakatitig sa kaniya, seryoso ngunit mas seryoso siya.

"If that hurts you, paano pa sa akin?" Kwestyon niya muli, tumaas ang isang kilay. "Do you think it's easy for me to just accept it, you seem to know that I'd just accepted defeat?" Tumalas ang tingin ko sa abo niyang mata.

"Sa tingin mo ba pagkasuko ko sa'yo, tumigil na talaga ako?" Sumbat niya, "I didn't, you came back to me like a mess, and I'm trying to fix you. You asked me for a chance even though I was hard on you, I also asked—" naputol ang sasabihin niya ng maging emotional siya.

"I also asked my parents if they could help me, I also asked everyone if they could help me, Miran." Pigil hininga kong iniiwas ang tingin sa kaniya.

"Even if I wanted to, you're the reason why we can't be together anymore. But there you are until the very end blaming me," binasa ko ang ibabang labi dahil pakiramdam ko maluluha na ako sa sinasabi niya.

"Hanggang sa dulo ba naman ako pa rin talaga yung taong kaya mong wasakin?" Dahil sa sinabi niya ay napatitig ako sa kaniya.

"W-Wasakin?" Hindi makapaniwalang kwestyon ko.

"You're still breaking me, Miran. Just go," turo niya sa pinto at humiga sa kama niya na para bang handa na siyang matulog.

"Laze." Pagtawag ko sa pangalan niya ngunit hindi niya na ako nilingon at nanatiling nakahiga nakatagilid iniiwasan ang gawi ko.

"Laze.." Pasimple akong lumapit at kinakalabit siya sa balikat ngunit mas itinaas niya ang kumot hanggang sa leeg kaya mahina ko siyang inayog.

"Leave," mahinang sabi niya.

"Ayaw, usap tayo." Pagpupumilit ko.

Huminga siya ng malalim at hindi na tumugon kaya panay ang mahinang ayog ko sa kaniyang balikat, "Laze.." Malambing na tawag ko pa.

"Leave na," mahinang tugon niya uli.

"Ayaw ko."

"Magtatalo lang tayo pag nag-usap tayo," mahinang bulong niya pa hanggang sa magtakip na siya hanggang sa ulo kaya naman ngumuso ako.