Οδηγός Επιτυχίας: Πως να ρίξετε έναν player {TYS2023}

Κεφάλαιο 24ο - Παράλογη

Το ξυπνητήρι χτύπησε και ήταν η πρώτη φορά που δεν με ενόχλησε καθόλου το λάλημα του πετινού. Καινούρια βδομάδα, καινούρια μέρα! Και η σημερινή μέρα προβλεπόταν να είναι υπέροχη! Θα ζούσα την πρώτη φορά και την πρώτη μέρα στο σχολείο με το αγόρι μου -που είμαι ερωτευμένη μαζί του από πάντα- και θα το μάθαιναν όλοι! Ήμουν και πάλι καλά με την καλύτερη μου φίλη και είχε κι εκείνη ένα -μυστικό- αγόρι που της αρέσει.

Οι δύο τελευταίες μέρες ήταν τόοοσο μεγάλες! Μιλήσαμε με την Μαρία, ξεκαθαρίσαμε και στους γονείς του Κωνσταντίνου πως είμαστε μαζί και όλα όσα συνέβησαν στο σχολείο. Ύστερα, ο Κωνσταντίνος με έφερε σπίτι μου για να ξεκαθαρίσουμε και με τους γονείς μου τα πάντα. Τους ανακοινώσαμε πως τα φτιάξαμε και την παρεξήγηση που είχε συμβεί. Όλα είχαν φτιάξει και τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά. Επίσης, περάσαμε την Κυριακή μας σε ένα γιορτινό τραπέζι με τις οικογένειές μας. Κάποιες συνήθειες δεν κόβονται ποτέ!

Όλοι φαίνονταν να είναι τόσο χαρούμενοι για εμάς! Δεν ξέρω βέβαια ποιος από τους τέσσερις γονιούς χάρηκε περισσότερο, πάντως όλοι έμοιαζαν να συμφωνούν με αυτήν τη σχέση, και να την επικροτούν! Το μοναδικό που μας ζήτησαν ήταν να μην παρεκκλίνουμε από τους στόχους μας, και να μην παρατήσουμε το σχολείο και τα μαθήματα!

Τώρα που ξεκαθάρισαν τα πάντα, όλα θα ήταν υπέροχα!

Πήρα πρωινό με τους γονείς μου και περίμενα τα παιδιά να περάσουν να με πάρουν με το αυτοκίνητο. Ήμουν τόσο ανυπόμονη για τη σημερινή μέρα!

Φτάσαμε στο σχολείο, και κατευθυνθήκαμε προς το γνωστό στέκι. Ο Άγγελος μόλις είδε την Μαρία, χαμογέλασαν μέχρι και τα αυτιά του όμως η Μαρία έκανε την αδιάφορη. Δεν έπρεπε να καταλάβει τίποτα ο Κωνσταντίνος. Ο Νίκος με τον Βασίλη, δεν έμοιαζαν να έχουν καταλάβει κάτι, οπότε ούτε εκείνοι γνώριζαν. Κι ο Μανώλης δεν ήταν πουθενά που να τον έπιανε το οπτικό μου πεδίο.

"Ελένη" η φωνή του Άγγελου με έβγαλε από τις σκέψεις μου και γύρισα να τον κοιταξω μπερδεμένη. "Ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη για το στοίχημα" είπε χαμηλόφωνα και έξυσε το πίσω μέρος του κεφαλιού του. "Ποτέ δε θα έκανα κάτι για να σε κοροϊδέψω. Αυτός ήταν που πίστευε ότι μπορούσε να σε ρίξει, κι εγώ του είπα πως δε θα το πετύχαινε ποτέ" προσπάθησε να δικαιολογηθεί αν και δεν έπρεπε. Η Μαρία μου είχε εξηγήσει ήδη πως συνέβη και πραγματικά δεν ήμουν καθόλου θυμωμένη μαζί του.

"Δεν έγινε κάτι, αλήθεια" του είπα όσο πιο φιλικά γινόταν και τότε έστρεψε το βλέμμα του προς τον Κωνσταντίνο.