Οδηγός Επιτυχίας: Πως να ρίξετε έναν player {TYS2023}

Κεφάλαιο 27ο - Ερωτευμένη Μαρία

"Σαν τι να σου κρύβω;" γέλασα αμήχανα κι εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του.

"Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις" απάντησε. "Εσύ πέρσυ πηγές για μάθημα με 39 πυρετό και τώρα ξαφνικά με μία μικρή αδιαθεσία έμεινες σπίτι; Και η Μαρία που θα ερχόταν να σε δει και να ξεφύγει λίγο από τα διαβάσματά της, προτίμησε τελικά να επιστρέψει σπίτι και να σε αφήσει μόνη σου; Λίγο ύποπτα μου φαίνονται όλα αυτά" είχε δίκιο σε όλα και δεν ξέρω πως πίστεψα πως θα μπορούσαμε να ξεγελάσουμε τον Κωνσταντίνο.

"Γιατί πρέπει να τα σκαλίζεις όλα τόσο πολύ; Δεν ήμουν καλά, ήρθε μου έκανε παρέα και μόλις ένιωσα καλύτερα, έφυγε. Αυτό ήταν όλο. Δεν χρειάζεται να το κάνεις τόσο μεγάλο θέμα!" έφερα τα χέρια μου μπροστά από το στήθος μου κι εκείνος χαμογέλασε πλατιά.

"Τι μου κρύβετε;" ρώτησε χαμογελώντας ακόμη.

"Τίποτα!" είπα με θάρρος και σήκωσε το φρύδι του.

"Ωραία. Ας τηλεφωνήσουμε στην Μαρία, να μου πει εκείνη τι μου κρύβεις" είπε χαλαρά και έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του.

"Όχι!" φώναξα και πήρα το κινητό του από τα χέρια του.

"Υπόσχεσαι να μην συμπεριφερθείς σαν άνθρωπος των σπηλαίων άμα σου πω την αλήθεια;" τον ρώτησα και με κοίταξε παράξενα αφού ακόμη περιεργαζόταν αυτό που του είπα.

"Πες μου τι έχει συμβεί" ήταν το μοναδικό που μου είπε και έβαλα το κινητό του και πάλι μέσα στην τσέπη του. Πήρα τα χέρια του και τον τράβηξα δίπλα μου για να κάτσουμε στο κρεβάτι.

"Στην Μαρία έχει συμβεί κάτι φανταστικό και κάτι πρωτόγνωρο για εκείνην" πήρα το λόγο κι εκείνος με κοίταζε σα χάνος. "Είναι ερωτευμένη για πρώτη φορά στη ζωή της" συνέχισα σχεδόν ψιθυριστά και τα μάτια του Κωνσταντίνου άνοιξαν διάπλατα στο άκουσμα των λέξεών μου. Σηκώθηκε όρθιος από το κρεβάτι και τον ξανά τράβηξα κάτω.

"Με ποιόν;" ήθελε να μάθει μα δεν μπορούσα να του το πω αυτό ακόμη.

"Πες μου με ποιον να τον σκοτώσω! Με αυτόν είναι τώρα; Δεν το πιστεύω! Στήσατε όλο αυτό για να βγει εκείνη μαζί του, και με παραμυθιάζεις εμένα τόση ώρα πως είσαι άρρωστη. Δεν το πιστεύω!!!" άρχισε να φωνάζει κάνοντας βόλτες στο δωμάτιο μου και αυτήν την φορά δεν τον εμπόδισα. Ήθελα να το πάρει ήρεμα μα δεν είχα κάποιον άλλον τρόπο για να τον ηρεμήσω.

"Κωνσταντίνε, γιατί φωνάζεις; Και γιατί κανείς έτσι; Κάποια στιγμή δεν θα ερωτευόταν και η Μαρία;" τον ρώτησα και γύρισε να με κοιτάξει.