Miyuki Sihina, Islahevinden çıktı. Özlediği gökyüzüne sonunda kavuştu.
Kavuştuğu özgürlük ise, onu tutsak etti.
Ama o, Toman'ın en kötü geleceğine karşı savaşmayı bırakmadı.
Dostları ve ailesi için.
Söylenmemiş sözler ve verilmiş yeminler için.
Heps...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●¤'¤●
Pencereden sızan güneş yatağında sakince uyuyan kızın yüzüne vururken yavaşça uyandırdı onu. Gözlerini birkaç kez kırpıştıran kız yatakta uyuşuklukla doğrulurken uyku sersemliğiyle etrafına bakındı biraz.
Burası...onun eviydi?
Kendi odası?
Islahevindeki odada uyanmaya alışmış zihni dün yaşanan herşeyi yavaş yavaş açığa çıkarırken gözleri irileşti.
Artık özgürdü.
Kendi evinde istediği kadar kalacak, ve artık dışarıdaistediği yere gidebilecek kadar serbestti.
Hızlıca yataktan kalkarken iki yıldan fazladır görmediği odasında gözlerini gezdirdi. Her şey bıraktığı gibiydi. Duvara yaslanmış beyaz çarşaflı yorganıyla yatağı, hemen yanında duran minik tahta bir komodin ve karşı tarafta dolaplarla çalışma masası. En ufak birşey bile değişmemişti.
Miyuki çalışma masasına yaklaştığında üzerinde o gece aceleyle Mikey'e pencereyi açmak zorunda kaldığında elinden bıraktığı kalemlerle yaptığı çizimleri gördü. Hepsinin de bıraktığı gibi olması boğazında biryerleri yakarken tozlu olmamaları da annesinin odasını sadece temizlediğinin, hiçbirşey'in yerini değiştirmediğinin kanıtıydı.
Yanan boğazına aldırmadan ahşap dolabına ilerleyip sürgülü kapısını açtı.
Karşısına çıkan rengarenk kıyafetleri incelerken gözü okul formasına takıldı. Siyah eteği beyaz gömleğiyle birlikte okulunun kırmızı boyun bağı. Giymeyeli epey olmuştu.
Formasını yerine astıktan sonra tam dolabın kapağını kapatıyordu ki, aklına gelenle duraksadı Miyuki.
Peki ya o üniforma?
Şiddetle geri açtı sürgülü kapıyı. Elleri kıyafetlerinin arasında hızlıca gezdi. Kıyafetlerini didik didik etmesine rağmen yine de aradığı şeyi bulamamıştı.
Okul formasıyla diğer kıyafetlerini hırsla askılardan çekip yere atarken irileşmiş gözleri artık boş olan dolaba bakıyordu.
'Gözüm gibi bakacağıma söz vermiştim, ' diye düşündü genç kız.
Yere dağılmış okul formasına güneş vururken, yumruğunu hızla duvara geçirdi Miyuki. Göğsü hızla inip kalkarken aklında tek birşey vardı.
'Peki Toman üniforması neredeydi?'
●¤'¤●
Bir Japon'a ait olamayacak kadar büyük ela rengi gözleri aynadaki yansımasında gezinirken yüzünü inceledi Miyuki. Minik burnu, gür kirpikleri, dolgun vişne rengi dudakları ve omuzunda biten simsiyah saçlarla İtalyan olan annesinin genlerini büyük ölçüde taşıdığı belliydi. Annesinin güzelliği kesinlikle ona miras kalmıştı.
