Miyuki Sihina, Islahevinden çıktı. Özlediği gökyüzüne sonunda kavuştu.
Kavuştuğu özgürlük ise, onu tutsak etti.
Ama o, Toman'ın en kötü geleceğine karşı savaşmayı bırakmadı.
Dostları ve ailesi için.
Söylenmemiş sözler ve verilmiş yeminler için.
Heps...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●¤'¤●
Kazutora, Hanemiya arıyor...
Miyuki ekranda gördüğü isim ile tuttuğu nefesi bir kaç saniye veremedi. Aklından binbir türlü şey geçerken ısrarla uzun uzun çalan telefona kilitlenmiş bakışları bir an için gökyüzüne çevrildi. Onlardan birini görmeye hazır mıydı? Birkaç saniyelik duraksamadan sonra yeşil tuşa kendi kendine giden elini görmezden geldi Miyuki. Kendine bir söz vermişti, ve bu sözü tutacaktı. Bundan sonra kaçmak falan yoktu onun için.
Aramanın cevaplandığını belirten mekanik ses kulaklarını doldurduğunda, iki tarafta da sessizlik hakim oldu.
Ama bu sessizlik, Kazutora tarafından aniden bozuldu.
"Kiya, orada mısın?"
Kiya.
Kazutora'nın her zaman kendisine seslendiği lakap.
'Ses tonu,' diye düşündü Miyuki. Ses tonu birazcık değişmiş.
"Kiya, sensin değil mi?" Hafif endişeli ses tonunu duymasıyla kendi kendine sıçradı Miyuki. Az daha telefonu düşürüyordu.
"Evet," dedi hafifçe. "Buradayım." Yavaşça dolmaya başlayan gözlerine inat gökyüzüne dikti bakışlarını. Kazutora'nın derin bir nefes çektiğini duydu ciğerlerine. Daha sonra da tıpkı eski zamanlarda ona karşı hep kullandığı gibi yumuşacık olan sesi doldurdu kulaklarını.
"Biliyorum." Dedi Hanemiya kıkırdayarak. "Her zaman bizim için burada oldun zaten."
Duyduğu bu cümle başını döndürdü Miyuki'nin. Hafızası onu eski anılara doğru çekmeye çalışırken o buna direndi. Bunca zaman sonra, onu ıslahevinden çıkışında karşılamaya bile gelmemişken, neden şimdi böyle birdenbire arıyordu ki?
"Kazutora, aramanın özel bir sebebi var mı?" Sakin bir ses tonuyla sorduğu soruyu ağır bir sessizlik takip etti. Ardından, Kazutora'nın derin bir ses tonuyla cevap verdiğini duydu Miyuki.
"Seni özledim, bu yetmez mi?"
Derin bir nefes çekti ciğerlerine Miyuki. Sesi karanlığın sessizliğini yırtarken, söyledikleri Hanemiya'nın yüzünde bir tebessümün oturmasını sağladı.
"Nereye gelmemi istersin?"
●¤'¤●
Miyuki Kazutora'nın verdiği adrese yaklaştığında derin bir nefes daha çekti ciğerlerine sanki yol boyunca bunu yapmamış gibi. Eski dostu, onu Tokyo'nun yüksek binalarından birine çağırmıştı. Merdivenleri çıkarken çatı katının kapısına ulaşmasıyla durakladı. Kapının mülkünü sıkıca kavrarken aklından onlarca düşünce geçiyordu.
