Miyuki Sihina, Islahevinden çıktı. Özlediği gökyüzüne sonunda kavuştu.
Kavuştuğu özgürlük ise, onu tutsak etti.
Ama o, Toman'ın en kötü geleceğine karşı savaşmayı bırakmadı.
Dostları ve ailesi için.
Söylenmemiş sözler ve verilmiş yeminler için.
Heps...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
●¤'¤●
Miyuki Kazutora'nın attığı mesajı görür görmez yatağından fırladı.
'Kiya~ evinin aşağısındaki mahallede yeni açılmış bir ramenci* var, herkes ramenleri süper diyor! Çok acıktımmm, seni orada bekliyorum hemen gel!!'
Pekala, bugünün planları arasında kesinlikle böyle bir şey yoktu.
Sıkıntıyla dudağını ısırırken bir iç çekti Miyuki. Aslında kahvaltıda pek bir şey yediği söylenemezdi. Ayrıca hemen kalkıp gitmezse Kazutora'nın evine gelip onu sürükleyerek götürmekten çekinmeyeceğini biliyordu.
Miyuki hızla dolabına ilerleyip kendisine birkaç parça kıyafet seçti. Telefonuna ardı ardına gelen bildirimler Kazutora'nın sıkılmaya başladığının da habercisiydi aynı zamanda.
Miyuki aynadaki yansımasına son bir kez bakıp evden çıkmadan hemen önce telefonun yanında anahtarlarını ve cüzdanını da almayı akıl edebildi.
Üzerine hafif şişkin lacivert renginde bol bir pantolon, üzerine ise beyaz ve geniş, uzun kollu kısa bir tişört geçirmişti. Saçları arkasında minik ve düzensiz bir topuz halindeydi. Uzun ve en küçük hareketinde sallanıp ses çıkaran küpeleri her zamanki gibi kulaklarındaydı.
Nihayet Kazutora'nın dediği dükkanı bulduğunda gerçekten kalabalık olmasıyla şaşırmadan edemedi. Miyuki'nin yaşadığı mahalle küçük ve sakin bir mahalleydi genellikle, ama anlaşılan Ramen dükkanı bu civarın şânına şân katmıştı ki, Miyuki bunu Tokyo'nun öbür ucunda olan okulların üniformalarını giyen pek çok çocuktan anlayabiliyordu. Demek ki sahiden iyiydi buranın Ramenleri.
Miyuki en sonunda insanların arasından sıyrılarak dükkana girdi ve Kazutora'yı aramaya başladı. En nihayetinde de buldu.
Kazutora hemen Ramenlerin servis yapıldığı tezgahın yan tarafındaki bar masaya kurulmuş, ellerini kavuşturarak insanları delici bakışlarıyla rahatsız ediyordu Miyuki onu gördüğünde. Genç kız dudaklarında tatlı bir tebessüm kondurmuş ve ardından bir gölge gibi sessizce masaya oturup Kazutora'yı ürkütmüştü.
"Arkadaşını yemeğe davet eden birine göre çok neşesiz görünüyorsun." Dedi Miyuki yiyeceklerini sipariş ederken. Kazutora sıkıntıyla kendisine bakmış ardından da somurtarak "Teklifimi reddeden bir arkadaş." Diye söylenmişti.
Miyuki içinden "işte başlıyoruz." Diye geçirdi.
-"Bu konuyu bir sonuca bağladığımızı sanıyordum." Miyuki etrafına kısa bir bakış atarken söyledi. Nedense içinde izlendiklerine dair bir his uyanmıştı.
