BİR GECE | Yarı Texting

19.Bölüm

Selam ben geldim.

Nasılsınız çiçekleriiiiim?

Ben varya nazar değmesin aşırı iyiyim hihihi. Direkt yazıp kontrol etmeden paylaşıyorum haberiniz olsun. Yanlışlarım varsa söyleyin olur mu?

Bölüm şarkısı: Dedublüman - Çözemezsin

İnstagram hesaplarım: asiyankaraca ve birgecewattpad beklerim efenim.

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayalım aşklarım.

Bana hissettirdiklerini seviyorum,
Sanki her şey mümkünmüş gibi,
Sanki, yaşamaya değermiş gibi.
Cahit Zarifoğlu

🤍

Şimdi arabanın şöför koltuğunda Ali, yanında ben karanlık sokaklarda ilerliyorduk. İkimizde verdiği cevaptan sonra hiç konuşmamıştık. Beni eve bırakacağını söyleyip evden arabasının anahtarlarını alıp gelmişti. Üzerimde hala onun hırkası vardı. Geri vermesem olmaz mıydı?

Bu gece ne de çok susmuştuk. Oysa ki konuşacak onlarca meselemiz vardı.

Yaptığın itiraflardan dolayı pişman mısın diye sorsalar onlara tek bir cevap verirdim.

Asla. Asla pişman değildim.

Söyledim ve bitti. Bende ki bu yük biraz da olsa hafifledi.

Karanlık sokaklarda, sessizliğin hüküm sürdüğü anlardan birindeydik ve sadece nefeslerimiz konuşuyordu.

Gözlerim yanımdaki camda, camın yansımasındaki adamı izliyordu.

Onun gözleri yola odaklı olsa dahi ara sıra bana değiyordu. Ara sıra anlamasam da ağzının içinde bir şeyler mırıldanıyordu.

Gözlerim yola odaklandığında ailemle yaşadığım sitelere geldiğimizi görmüştüm. O kadar zaman geçmiş miydi gerçekten?

"Bu gece burada kalmayacağım." diye sessizce mırıldandım. Yüzünü bana dönmüştü. Bakmasam bile hissetmiştim.

"Ne demek burada kalmayacağım? Nerede kalacaksın acaba öğrenebilir miyim?"

"Evimde." Bu gece ses tonumu bulamıyordum. Verdiğim cevapları ben bile zor duyuyordum.

"Senin evin mi vardı? Ben böyle bir olayı bu zamana kadar hiç duymadım."

Sorguladığını düşünmüyordum. Zaten öyle bir adam değildi. Sadece benimle ilgili şeyleri merak ediyordu.

Bu gece yaşanılan olaylardan sonra kalbimle girdiğim kavgalar sonucunda onunda bana karşı bir şeyler hissettiğine emindim. Eğer böyle bir şey olmasaydı asla bana yaklaşmaz, kendine dahi dokundurtmazdı.

Onu senelerdir tanıyordum.

Kaç dakika geçti bilmiyorum ama kafamın içindeki kavgalarım bir türlü son bulmuyordu. Evet benim ona bir sürü açıklama borcum vardı fakat şimdi durumlar eşitlenmişti.

Çok kısa bir an durdum ve düşünmeye başladım. Attığım mesajları, fotoğrafları het şeyi düşünmeye başladım.

Benim olduğumu ne zaman anlamıştı? Başından beri mi yoksa bir süre sonra mı? Aklımı kaybedecektim.