Pleasure BOOK 2: VICTORIA ✓

Chapter 16

VICTORIA'S POV

“Mr.  Simoun! Wait!"

 I dashed after him as he strode toward the elevator. Ano bang nangyayare? Bakit ako biglang nilapitan ni Hugo nang ganun? At bakit bigla na lang nagalit si Simoun sa akin? Alam kong galit sya pati sa akin, ramdam ko dahil basta na lang nya ako iniwan. Wala naman akong ginagawa, at mayroon kaming plano ngayong gabi.  After all, if I was really his, I’d run after him in a heartbeat to try and help him feel better. 

“Mr. Simoun. Jagiya. Slow down.”

 “Don’t you dare call me that in that accent of yours,” sabi niya.

Muntik na niya akong itulak sa kinalalagyan ko na para bang diring diri siya sa paglapit ko.

“I beg your pardon?” 

Ngumiti siya saka umiling na para bang nakarinig siya ng joke na hindi tumalab sa kaniya.

“I’m sorry if I caused any issues. Your friend Hugo is not a very pleasant man to be—” 

“That man is not my friend. You know that,” he said. 

“I beg your pardon?” 

“What kind of game are you playing?”

 Nanlaki ang mga mata ko kasabay ng pagbukas ng elevator. Hinatak niya ang braso ko at isinama ako sa pagpasok niya dun. Isinandal nya ako at hinawakan ang kamay ko ng mahigpit. I stared at him with widened eyes as he rose his hand to flip a switch, and suddenly the elevator halted in its tracks.

 “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” tanong ko, nawala na ako sa sarili kaya nasabi ko na ang laman ng isip ko.

 “No Busan or korean ccent now, is there?” tanong niyan

 I felt a tingle creep up my spine. 

“Binabayaran ka ba ni Hugo para pabagsakin ako, Amber?”

 Tumigil sandali sa pagtibok ang puso ko nang banggitin niya ang pangalang iyon.

“Is he greasing your palms to ruin my reputation? Dahil kailangang aminin mo na sakin ngayon o babagsak ka kasama niya."

I saw how angry he was, and it was frightening me. I took a step away from him, pressing my back against the elevator wall. I shook my head, but Simoun took a predatory step toward my body. He was cornering me, just like his “friend.” 

“Alam kong niloloko mo ako, Victoria. Alam ko kung sino ka."

“You can’t possibly know who I am,” I said.

“Anong nangyare kay Amber? Hmm? Nag eexist ba siya? Iniwan mo na ba sya sa Japan? O hindi naman siya totoo dahil ikaw si Victoria? O kaya ang totoong ikaw ay si Amber at hindi si Victoria? Kung anuman iyon, sabihin mo na ang totoo. Dahil iyon na lang ang natitira mong pagpipilian para makaalis ngayon. "

My breath came in short pants as my eyes hooked with his. He’d seen through me all along. I’d been a stupid, blind idiot to think I could’ve pulled the wool over his eyes. Huli na ang lahat, wala nang dahilan pa para magsinunggaling. Ang kailangan ko na lang gawin ay patunaya na inosente ako sa paratang niya.

 But I sure as hell couldn’t tell him the truth. “I had nothing to do with Hugo’s plan,” I said, my accent gone. 

“Hindi ako naniniwala sayo,” sabi niya.

 Napalitan ng sakit ang galit sa mga mata niya, sinubukan kong hawakan ang mga kamay nya gaya ng lagi nyang ginagawa sa akin. Pero imbes na hayaan akong hawakan siya, lumayo siya at sumandal sa kabilang parte ng elevator. Nakakabaliw kung iisipin na kahit ilang hakbang lang ang layo niya, pakiramdam ko milya milya ang inilayo niya.