New school? no no |1

1.6K 43 6
                                    

*Ντρινν*

Χτύπησε αυτό το ενοχλητικό ξυπνητήρι και εκεί καταλαβαίνω οτι πρέπει να σηκωθώ για να πάω στο νέο σχολείο...
Είναι ωραία πόλη αυτή που μετακομίσαμε αλλά το νέο σχολείο με αγχώνει.
Σηκώθηκα και άνοιξα την ντουλάπα μου για να βρω τι θα βάλω,κατέληξα σε ένα τζιν ένα τοπ και από πάνω μια ζακέτα και φυσικά τα σταράκια μου.
Κατέβηκα κάτω στο σαλόνι όπου έψαχνα τον Στέφανο αλλά εκείνος πουθενά.

«Μαμά που είναι ο Στέφανος;»

«Έφυγε πρίν λίγο με έναν φίλο του.»

Μα καλά χωρίς να με περιμένει; καλά θα του τα ψάλω μετά και καλά καλά δεν ήρθαμε και βρήκε κατευθείαν φίλους;

«Φευγ-»

«Φάε πρώτου φύγεις!»είπε η μαμά μου πρώτου προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου.

«Ναι ναι μαμά»και πήρα μια μπάρα δημητριακών,την τσάντα μου και έβαλα τα ακουστικά μου με την μουσική.

Καθώς περπατούσα ακούω μια αντρική φωνή...

«Κοπέλα μου πρόσεχε που πας!.»

«Ε τι;.»είπα και έβγαλα τα ακουστικά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε,κοιτάζω και βλέπω ενα αγόρι με ένα καφέ στο χέρι ο οποίος έχει πέσει πάνω μου.

«Δεν βλέπεις μπροστά σου;.»μου απάντησε με ένα θράσος καθώς είχε σουφρώσει τα φρύδια του.

«Εσύ έπεσες πάνω μου...και κοιτά πως με έκανες.»είπα καθώς είδα την λερωμένη μπλούζα μου.

«Πρόσεχε και λίγο πως πηγαίνεις πρωινιάτικα.» φώναξε και έφυγε.

Ζητάει και τα ρέστα τώρα εν έπεσε πάνω μου εν με έκανε και χαλιά και ούτε ενα συγγνώμη δεν ζήτησε...

Δεν έχω χρόνο και να αλλάξω δεν μου μένει και κάτι άλλο παρά απο το κουμπώσω την ζακέτα μου ώστε να μην φαίνεται αυτή η κατεστραμμένη μπλούζα.

Συνέχιζα να περπατάω για λίγο όταν έφτασα στο σχολείο.

Άρχισα να περπατάω σαν την χαμένη στους διαδρόμους για να βρω τον Στέφανο.
Τον βλέπω να κάθεται με κάτι αλλά αγόρια και με ενα γνώριμο αγόρι...
Κοιτάζω λίγο καλύτερα και είναι αυτός ο τύπος που μου έριξε τον καφέ.

«Επ αδερφούλα.»

«Ναι τώρα αδέρφουλα,σε έψαχνα το πρωί και εσύ είχες φύγει.»

«Να μωρέ έφυγα με τα παιδιά.»

«Μάλιστα.»και εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι.

«Θα τα πούμε μετά.»

Πήγα προς την τάξη μου και χτύπησα την πόρτα.

«Περάστε...α εσύ θα πρέπει να είσαι η καινούργια»

«Ναι μάλιστα.»

«Μπορείς να καθίσεις εκεί!»και μου έδειξε μια θέση κενή καρέκλα που δίπλα καθόταν και μια άλλη κοπέλα.

«Ελένη.»μου είπε ψυθιριστά.

«Νατάσσα χάρηκα!»

[...]

Στο διάλειμμα πήγα να κάτσω σε ενα παγκάκι όταν άκουσα να με φωνάζει...

«Νατάσσαα!»

Γύρισα να δω και ήταν η Ελένη.

«Πάμε να κάτσουμε εδώ.»

Συζητούσαμε για διάφορα θέματα πως ήρθα εδώ και κλπ όταν είδα μπροστά μου εκείνο το αγόρι με τον καφέ πιο δίπλα να κάθονται με κάτι αλλά παιδιά και τον Στέφανο.Ήθελα να ρωτήσω ποιός είναι.

«Να σου πω Ελένη αυτός εκεί ποιος είναι;» δείχνοντας εκείνον.

«Α για τον Άρη λες;πάει δευτέρα έχει μείνει 2 φορές πολύ μαλάκας όμως έχει πάει με της μισές κοπέλες του σχολείου σαν τα πουκάμισα της αλλάζει.»

«Αα μάλιστα.»

Ο γνωστός κάγκουρας του σχολείου φαίνεται απο το στυλάκι του.

[...]

Γύρισα στο σπίτι πάλι χωρίς να με περιμένει ο Στέφανος λογικά γύρισε με κανέναν φίλο του όταν άκουσα φωνές από το σαλόνι.

Ήταν εκεί ο Στέφανος με τον Άρη παίζοντας στο PlayStation.

Αυτός ο τύπος έχει γίνει σκιά μου.

«Επ Νατάσσα»μου είπε ο Στέφανος

«Γεια σου και σε εσένα.» και πήγα πρός την κουζίνα για να βάλω να πιω ενα ποτήρι νερό.

«Πιστεύω οτι θα φύγει με το πλύσιμο.» γυρνάω και ήταν αυτός.

Έχει πράσινα μάτια,κάστανα απαλά μαλλιά,έντονες γωνίες στο πρόσωπο του,αρκετά ταττου και φορούσε μια άσπρη μπλούζα που διαγράφονται οι κοιλιακοί του.

«Μακάρι γιατί ηταν η αγαπημένη μου.

«Μην ανησυχείς φεύγει το έχω πάθει.»

«Α ώστε συνηθίζεις να ρίχνεις καφέ σε μπλούζες;»είπα με ενα ειρωνικό ύφος ενω είχα βάλει τα χέρια μου στην μέση μου.

Εκείνος πήγε να μου απαντήσει αλλά τον φώναξε ο Στέφανος.

«Άντε ρε φιλέ θα έρθεις να παίξουμε άλλο ένα.»

Εγώ πήγα πέταξα στα άπλυτα την μπλούζα έβαλα πιτζάμες πήρα και τα πατατάκια στο χέρι και έκατσα να δω καμία ταινία.
Μετά πέρασαν οι ώρες και με πήρε ο ύπνος.

I'm in love with youWhere stories live. Discover now