I'm in love with you

Promise? |29

Το πρωί με ξύπνησε ο έντονος ήλιος που έπεφτε στο πρόσωπο μου από το παράθυρο μου.Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και τα ξανά έκλεισα για να χουζουρέψω λίγο ακόμα.Δεν πρόλαβα όμως και πολύ γιατί με πρόλαβε το ξυπνητήρι, και αυτό σημαίνει...Σχολείο.Το έκλεισα νευριασμένα και κουκουλώθηκα με το πάπλωμα μου.

Με τον Άρη δεν έχω μιλήσει, μου έχει στείλει κάτι μηνύματα αλλά δεν τα απάντησα.Και ναι έχω νευριάσει μαζί του, ναι με έχει εκνευρίσει.Θέλω να του τα πω από κοντά.

Του ψήνεις το ψάρι στα χείλη βρε κοπελιά.

Να μάθει να μην μου λέει ψέμματα!

Ε ρε τον δόλιο.

Τέλος πάντων, σηκώθηκα τεμπέλικα να ετοιμαστώ, κατευθύνθηκα στο μπάνιο, έριξα νερό στο πρόσωπο μου και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη λέγοντας από μέσα μου στον εαυτό μου τι θα με περιμένει και σήμερα...Νατάσσα, το χεις!

Πολύ ησυχία σκέφτηκα ότι υπήρχε μιας που ο Στέφανος δεν μου χτυπάει σαν σπαστικός την πόρτα του μπάνιου για να μπει όπως κάθε πρωί.Σκέφτηκα ίσως κοιμάται παρόλο που δεν του μιλάω, πήγα σιγά σιγά στο δωμάτιο του για να βεβαιωθώ.Όμως εκείνος έλειπε, το κρεβάτι του ήταν άστρωτο και είχε φύγει λογικά πιο νωρίς και δεν τον κατάλαβα.Το παιδί έχει πρόβλημα.

Καλά δεν με απασχολεί κιόλας, συνέχισα να ετοιμάζομαι.Όταν ήμουν σχεδόν έτοιμη άρπαξα μια μπάρα από την κουζίνα.Καθώς μασουλούσα άκουσα το κουδούνι να χτυπάει.Σκέφτηκα ότι δεν περιμένω κανέναν πρωί πρωί.Με την μπάρα στο χέρι άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα τον Πάνο.

«Πάνο;»

«Τασάκι;»μου είπε και με αγκάλιασε

«Μου έλειψες ρε χαζό.»συνέχισε

«Πως και από εδώ;»ρώτησα

«Πρωί, σχολείο, πάμε μαζί πάντα! Οπότε;»

«Οπότε έχεις δίκιο.»χαμογέλασα

Πήρα την τσάντα μου και φύγαμε για το σχολείο.Στην διαδρομή έλεγα στον Πάνο κάποια καινούργια νέα που δεν του είχα πει και στην συνέχεια μου έλεγε και αυτός κάποια πράγματα δικά του.

Όταν φτάσαμε στην καγκελόπορτα του σχολείου, αντίκρισα όλα τα παιδιά στο προαύλιο και δίπλα την Ελένη με τον Κώστα.Πήγαμε με τον Πάνο προς το μέρος του για τους χαιρετήσουμε.

«Νατασσάκι!»είπε με χαρά η Ελένη όταν μας είδε

«Τι κάνετε;»