[...]
«Και αφού διαβάσαμε παιδιά αυτό το ωραίο κείμενο θέλω την προσοχή σας γιατί θα σας βάλω εργασία πάνω σε αυτό!»άκουσα την καθηγήτρια να λέει οπότε σταμάτησα να μουτζουρώνω την σελίδα του βιβλίου μου για να ακούσω με προσοχή για την εργασία.
«Θα ήθελα λοιπόν να κάνετε μια ομαδική εργασία και να μου κάνετε σαν πρότζεκτ για τον Βαν Γκογκ.»συνέχισε η καθηγήτρια
Με το που άκουσα ομαδική εργασία κοιταχτήκαμε κατευθείαν με την Έλενη.
«Ωραία σπίτι σου η σπίτι μου;»με ρώτησε η Ελένη για σχετικά με την εργασία.
«Επίσης δεν θα κάνετε την εργασία με όποιον θέλετε,θα χωριστείτε σε δυάδες και εγώ η ίδια θα σας χωρίσω.»είπε αυστηρά
«Αλήθεια τώρα;»γκρίνιαξα στην Έλενη.
«Λοιπόν είναι αρκετά εύκολο θα βρείτε πληροφορίες και σας βοηθάει και το κείμενο όποτε περιμένω τα καλύτερα.»
Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι να γράψω,δεν ξέρω τίποτα με ζωγράφους και τέτοια και δεν θα είμαι και με την Ελένη.Έχω απορία με ποιό θα είμαι.
«Λοιπόν ξεκινάω να σας χωρίζω σε δυάδες...Έλενη θα πας με την Αγγελική...»
Η Ελένη στριφογύρισε τα μάτια της και μου γκρίνιαξε.
«Νατάσσα θα σε βάλω...»έλεγε η καθηγήτρια σκεπτική σχετικά με ποιον να με βάλει.
«Α με τον Πάνο.»είπε όταν κοίταξε τον Πάνο ο οποίος στο πίσω θρανίο δεν πρόσεχε καν.
Τον κοίταξα χαρούμενη και εκείνος μου χαμογέλασε.Πάλι καλά τουλάχιστον που είμαι με τον Πάνο,χάρηκα αρκετά γιατί δεν μιλαω με κανέναν τόσο κοντά και θα ήταν αρκετά περίεργο.
Η καθηγήτρια συνέχιζε να χωρίζει τα παιδιά σε ομάδες όταν χτύπησε αργότερα το κουδούνι.
«Με την Αγγελική;»παραπονέθηκε η Ελένη.
«Νταξει δεν είναι κακή κοπέλα αλλά δεν την ξέρω και δεν ξέρω αν μπορέσουμε να συνεργαστούμε καλά.»συνέχιζε να μου λεει όταν πήγαινε προς το παγκάκι μας που καθόντουσαν εκεί ο Πάνος,Ο Στέφανος και ο Άρης.
«Εγω τι να πω ρε συ που δεν έχω ιδέα από αυτά τι θα γράψω; Και δεν θέλει η συγκεκριμένη από το Ίντερνετ να βρούμε στοιχεία.»είπα με μια γκρίνια και έκατσα στο παγκάκι με σταυρωμένα τα χέρια μου.
«Τι εγίνε ρε κορίτσια γιατί τόσο γκρίνια;»ρώτησε ο Στέφανος όταν μας είδε να παραπονιόμασταν με την Έλενη.
ČTEŠ
I'm in love with you
ChickLitΚαθώς περπατούσα ακούω μια αντρική φωνή... «Κοπέλα μου πρόσεχε που πας!» «Ε τι;» είπα και έβγαλα τα ακουστικά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε,κοιτάζω και βλέπω ένα αγόρι με ένα καφέ στο χέρι ο οποίος έχει πέσει πάνω μου. «Δεν βλέπεις μπροστά σ...
