Οι μέρες συνεχίζουν να περνάνε τακτικά, στην ζωή μου δεν έχει αλλάξει και κάτι το σπουδαίο, παραμένει η κλασική μου ρουτίνα.Με τα παιδιά να είμαστε συνέχεια μαζί και να ερχόμαστε όλο και πιο κοντά με την Κατερίνα, είναι μέρος της παρέας μας, ταιριάζουμε αρκετά.Αλλά για να μην τα πολυλογώ η μέρα μου σήμερα είναι από τις συνηθισμένες, δηλαδή σχολείο...Το ποσό βαριέμαι δεν περιγράφεται, χουζούριαζα στο κρεβάτι κρύβοντας με το μαξιλάρι τις ακτίνες του ηλίου που με βαρούσαν στο πρόσωπο...Ουτε που κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα και σηκώθηκα βιαστικά για να ετοιμαστώ.
Για κακή μου τύχη στο μπάνιο είχε εγκαταστήσει ο Στέφανος, όπως και τα καθημερινά πρωινά τώρα πρόσφατα.
«Τελείωνε!»φώναζα από έξω από την πόρτα
Όσο εκείνος με έγραφε παίζοντας από το κινητό του μουσική για να ετοιμαστεί...Που την βρίσκει την όρεξη πρωί πρωί.
Μετά από λίγο μου άνοιξε την πόρτα και πέρασε από μπροστά μου, μου ήρθε η τόσο δυνατή μυρωδιά από το έντονο άρωμα που είχε βάλει που με έκανε να βήχω.Ακόμα και τόσο ελάχιστα που πέρασε από μπροστά μου το άρωμα του μου έσπασε την μύτη.
«Χριστέ μου αρώματα...Στα καλλιστεία πας;»έβηξα και έκλεισα την πόρτα
Πεταμένοι ζελέδες για τα μαλλιά, χτένες και άρωμα βρισκόντουσαν δεξιά και αριστερά.Καλά αυτός όντως σε καλλιστεία πάει, περιποιείται ποιος ο Στέφανος που ξυπνούσε 5 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι και για ρούχα έβαζε αυτά που κοιμόταν.Τώρα ειδικά με την Κατερίνα όλο ομορφιές είναι.
Πολυλογίες πρωί πρωί...Με την γλύκα στα χείλι...
Σορρυ αφαιρέθηκα.
Βούρτσιζα τα δόντια μου με τόση απάθεια, ήθελα απλά να κοιμηθώ...Όταν πια ντύθηκα και ήμουν έτοιμη περίμενα τεμπέλικα τρώγοντας ένα μήλο τον Στέφανο ώστε να φύγουμε μαζί.
«Άντε πάμε!»είπα παραπονιάρικα
«Ααα θα πάω με την Κατερίνα σήμερα!»
Πιτσουνάκια...
«Καλά.»είπα και άνοιξα την πόρτα για να φύγω
«Αα περίμενε να σου δείξω κάτι...»συνέχισε
Στάθηκα και περίμενα όσο εκείνος έτρεξε βιαστικά πίσω προς το δωμάτιο του.
Κρατούσε στα χέρια του ένα μικρό, μπλε βελούδινο κουτάκι, το άνοιξε και ομολογώ έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
YOU ARE READING
I'm in love with you
ChickLitΚαθώς περπατούσα ακούω μια αντρική φωνή... «Κοπέλα μου πρόσεχε που πας!» «Ε τι;» είπα και έβγαλα τα ακουστικά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε,κοιτάζω και βλέπω ένα αγόρι με ένα καφέ στο χέρι ο οποίος έχει πέσει πάνω μου. «Δεν βλέπεις μπροστά σ...
