I always liked the dawn |8

552 30 2
                                    

Ξύπνησα και είναι ξημερώματα δεν έχω ύπνο οπότε άνοιξα την σκηνή ήσυχα ήσυχα για να μην ξυπνήσω την Ελένη η οποία κοιμόταν.Ο ήλιος όπου να ναι θα έβγαινε και φυσούσε ενα χαλαρό αεράκι.Είδα πιο πέρα τον Άρη να κάθεται στα βότσαλα κάνοντας ενα τσιγάρο.

«Ούτε εσύ έχεις ύπνο;.»τον ρώτησα

«Μπα.»απάντησε και έκανε μια τζούρα.

Έκατσα πιό πέρα στα βότσαλα σιωπηλή και απλά κοιτούσα αφηρημένη την θάλασσα.Δεν μιλούσαμε με τον Άρη υπήρχε αυτή η σιωπή.Μετά απο λίγο ο Άρης σηκώθηκε απότομα και με πλησιάζει...

«Έχω μια ιδέα.»μου είπε.

«Έλα μαζί μου.»συνέχισε

Που με πάει;

Πήγαμε αρκετά μακριά απο την παραλία την οποία βρισκόμασταν και κάτσαμε σε κάτι βράχους.

«Πάντα μάρεσε να βλέπω να ξημερώνει...»είπε.

Πως γίνεται απο την μια να είναι τόσο γλυκός και απο την άλλη να είναι ένας μαλάκας;

«Μπύρες;»

«Πού να βρούμε περίπτερο στην μέση του πουθενά και 5:00 το πρωί;»είπα.

«Τι μουσική ακούς;»τον ρώτησα.

Θέλω να μάθω παραπανω πράγματα για αυτόν.

«Δεν θα σαρέσει.»

«Για πες.»

«Λόγο τιμής.»

«Τι όντως; και εγώ.»

«Δεν το περίμενα.»

«Περίμενα να ακούς αγγλικά,τραπ η κάτι τέτοιο.»του είπα.

«Άκουω και bong da city.»είπε.

«Και εγώ!».

«Αγαπήμενο τραγούδι απο λόγο τιμής;»με ρώτησε.

«Χμμ “τα σκυλιά” και το “ο τύπος με το fly.”»

«Εμένα μαρέσει το “οξυγόνο”.»

«Αγαπήμενο από bong da city;»συνέχισα.

«Το “Καληνύχτα.”

«Το Αγαπημένο μου!»

Συζητούσαμε για μουσική και διάφορα που ξεχνούσα ότι μιλούσα με τον Άρη τον Άρη τον γνωστό.

«Πρέπει να πηγαίνουμε.»

Όταν πήγαμε στης σκηνές μας τα παιδιά κοιμόντουσαν έτσι άνοιξα προσεκτικά την σκηνή και ξάπλωσα για λίγο και σκεφτόμουν την σημερινή κουβέντα.

Ξύπνησαν όλοι μετά απο λίγο και και καθόμασταν στην άμμο.Σήμερα είναι η τελευταία μέρα μιας που σήμερα θα φύγουμε.

I'm in love with youWhere stories live. Discover now