Το επόμενο πρωί που μόλις ακριβώς ξημέρωνε και έβγαινε ο ήλιος πήγα να κλείσω τα μάτια μου όταν είδα τον Άρη ξαπλωμένο στο κρεβάτι του νοσοκομείου να ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια του.Δεν έχω κοιμηθεί και όλο το βράδυ, συνέχεια ξυπνούσα για να δω αν είναι καλά.
«Άρη είσαι καλά;»τον ρώτησα αγχωμένη
«Ναι ναι όλα καλά, πάμε να φύγουμε;»
«Τι να φύγουμε; Το μεσημέρι θα πάρεις εξιτήριο.»
«Σιγά μην κάθομαι να περιμένω τους μαλάκες μέχρι το μεσημέρι, τσάμπα με κρατάνε.»απάντησε και πήγε να σηκωθεί απότομα
«Άρη κάτσε κάτω δεν μπορείς να φύγεις στην κατάσταση σου!»είπα τρομαγμένη
«Εμπιστέψου με!»μου έλεγε με ένα βλέμμα που κυριολεκτικά σκοτώνει
Τον άκουσα, εκείνος σηκώθηκε σιγά σιγά από το κρεβάτι και έβγαλε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου τον ωρό απο το χέρι του, έβαλε βιαστικά την μπλούζα και άνοιξε το παράθυρο.Δεν είναι και τόσο ψηλά μιας που βρισκόταν στον πρώτο όροφο.Έκανα ένα βήμα πίσω γιατί κατάλαβα περί τίνος πρόκειται να κάνουμε.
«Άρη φοβάμαι, δεν πέφτω από εδώ.»
«Έχε μου εμπιστοσύνη.»μου χαμογέλασε και με σήκωσε στα στιβαρά χέρια του
Μέσα σε τόσες γρήγορες κινήσεις με είχε σηκώσει στα χέρια του, έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και δεν τα άνοιξα μέχρι να φτάσω στο έδαφος.Και όμως δεν ένιωσα και δεν έπαθα τίποτα, του είχα εμπιστοσύνη.Θυμάμαι που ήξερε από τότε παρκουρ...Καλά μέχρι χθες ήταν τραυματισμένος και τράκαρε με την μηχανή και σήμερα με σήκωσε και με κατέβασε κοτζάμ όροφο.
«Είδες; Δεν έγινε τίποτα.»με καθησύχασε μόλις άνοιξα τα μάτια μου
«Θα μπλέξουμε!»
«Εδώ δεν έχω μπλέξει άλλες φορές, θα μπλέξω τώρα;»
«Που πάμε τώρα;»συνέχισα
«Σπίτι μου!»είπε με αποφασιστικό τρόπο λες και το είχαμε αποφασίσει
«Σπίτι σου;»απόρησα
«Ναι στο ανακοινώνω...Θέλω να κερδίσουμε τον χρόνο που χάσαμε.»μου είπε με νόημα κλείνοντας μου το μάτι
Φτάσαμε στο σπίτι, έλειπαν όλοι από το σπίτι και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο του.Μου φάνηκε παράξενο που ο πατέρας του Άρη δεν βρισκόταν στο σπίτι μετά από όλα αυτό το ατύχημα με τον γιο του.
«Ο πατέρας σου;»δεν κρατήθηκα να μην ρωτήσω
«Μην σου πω ότι παίζει να είναι και στο συνεργείο.»είπε αδιάφορα
YOU ARE READING
I'm in love with you
ChickLitΚαθώς περπατούσα ακούω μια αντρική φωνή... «Κοπέλα μου πρόσεχε που πας!» «Ε τι;» είπα και έβγαλα τα ακουστικά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε,κοιτάζω και βλέπω ένα αγόρι με ένα καφέ στο χέρι ο οποίος έχει πέσει πάνω μου. «Δεν βλέπεις μπροστά σ...
