Έχουν περάσει εβδομάδες ...Τα μαθήματα τελείωσαν μαζί με το σχολείο.Γράψαμε εξετάσεις, το πιο σπαστικό πράγμα της χρονιάς.Το άγχος σου είναι τόσο σπαστικό.Την κάθε διάρκεια του διαβάσματος για της εξετάσεις την έκανα με τον Άρη, διαβάζαμε μαζί.Με λίγα παράπονα βέβαια αλλά κατάφερα τον στόχο μου, πέρασε την επόμενη τάξη δεν θα ξανά κάνει την δευτερα, είμαι τόσο περήφανη για αυτόν...
Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς σαν μάνα.
Ούτε ο ίδιος δεν το πίστευε.Ποσό γρήγορα πέρασε η χρόνια, ο καιρός.Σαν πριν λίγο ήμουν καινούργια σε αυτήν την πόλη, σε αυτό το σχολείο, δεν ήξερα κανέναν και όμως έμαθα...Πολλούς και σημαντικούς.
Αρχίσαμε τα μελό...
Αυτό σημαίνει ότι θα πάω τώρα πια Δευτέρα εγώ και ο Άρης τρίτη.Αυτό σημαίνει πανελλήνιες.Αλλά τέλος πάντων το καλύτερο είναι ότι ξανά καλοκαίρι, ποσό γρήγορα ήρθε.
Σήμερα έχουμε κανονίσει με τα παιδιά να βγούμε.Όποτε μπήκα για ένα μπάνιο.
Το νερό έπεφτε πάνω μου δημιουργώντας μια ανακούφιση και χαλάρωση σε σημείο που αφαιρέθηκα.Άρπαξα την πετσέτα μου τύλιξα τα μαλλιά μου και πήγα προς το δωμάτιο μου για να ετοιμαστώ.
Ο Στέφανος όπως πάντα ήταν πολύ γρήγορα έτοιμος και πρώτος όποτε με περίμενε μέχρι να ετοιμαστώ.
Άρπαξα το τζιν σορτσάκι μου από την ντουλάπα και ένα μπλουζάκι και ήμουν έτοιμη.Χτένισα τα μαλλιά μου και φόρεσα ένα λιπγκλος στα χείλι μου.
Φτάσαμε στον Πύργο της Θεσσαλονίκης εκεί δηλαδή που αράζουμε με τα παιδιά.
Αγκάλιασα την Ελένη και τους χαιρέτησα όλους.Ποσό θα ήθελα να αγκαλιάζω και τον Άρη...
Λες και έχεις να τον δεις έναν αιώνα.
Για εμένα είναι αιώνας...Αλλά μπροστά στους άλλους είμαστε δυο ξένοι.Αργότερα ήρθε και ο Πάνος.
Πάντα αργοπορημένος.
Ήρθε κοντά μου χαϊδεύοντας την πλατύ και έπειτα κάθισε πιο δίπλα.Ο Άρης ρόλαρε τα μάτια μου.Όλοι χαιρέτησαν τον Πάνο εκτός από αυτόν, γιατί τέτοια αντιπάθεια;
«Επιτέλους τέλος τα μαθήματα.»είπε ανακουφισμένος ο Κώστας
«Ότι όλοι περάσαμε; Που το πάτε.»συνέχισε ο Στέφανος
«Μέχρι και ο Άρης.Πως και πέρασες φίλε;»τον ρώτησε ο Κώστας ξαφνιασμένος
Πωπω ένας βήχας που με έπιασε.Θα πνίγω
ESTÁS LEYENDO
I'm in love with you
Chick-LitΚαθώς περπατούσα ακούω μια αντρική φωνή... «Κοπέλα μου πρόσεχε που πας!» «Ε τι;» είπα και έβγαλα τα ακουστικά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε,κοιτάζω και βλέπω ένα αγόρι με ένα καφέ στο χέρι ο οποίος έχει πέσει πάνω μου. «Δεν βλέπεις μπροστά σ...
