ODA:18

Bilinmezlik/BxB

Şarkı ile dinleyin lütfen, benden size armağan olsun.

Keyifli okumalar.

3 ay sonra

Beyaz yataktan sarkan ayaklar beyaz zemin ile buluştu. Yavaş yavaş süzülerek karanlık odada gezinmeye başladı. Ay ışığının etkisiyle oda ürkütücü bir aydınlıkta olsa da bu yeterli değildi. Hâlâ karanlıktı. Sonra gözlerine duvardaki kırık ayna ilişti. Ona yaklaşıp kendini izlemeye başladı. Soluk bir ten ,uykusuzluktan morarmış ve kan toplamış gözleri onda hiç de aynaya bakma isteği uyandırmıyordu . Saçları? Onlar yoktu . En çok da bu onu üzüyordu . Bileklerinde onu yatağa bağlayan kelepçelerin izleri vardı. Amansız gelen sinir krizlerine karşı tek çare onu yatağa kelepçelemek olmuştu.

Kim bu tuhaf kadın!? Ben bu değilim, olamam ! Ben neden hiçbir şey hatırlamıyorum? Neden burada bu haldeyim ?

Hergün kendine ve doktoruna bu soruları soyuyordu.

Sen bir hastasın ve ismin de Beliz . Çok zor bir hayatın olmuş ve sen çok güçlüsün. Burada tedavi oluyorsun. Hafızana sebep olan ne bilmiyoruz ama düzeltmek için çok çabalıyoruz. Burası senin evin Beliz. Biz senin aileniz .

Aldığı cevaplar onu tatmin etmiyordu. Kafasında hep bir boşluk vardı. O sanki burada yabancı gibiydi.

"Beliz !"

Duyduğu ses üzerine arkasını dönen Beliz, doktoru Efsunu gördü. Elinde ilaçlarla.

" Hadi gel Beliz. İlaçlarını alman lazım. Sana iyi gelecekler " dedi .

Beliz itiraz etmeden ilaçlarını içti ve fazla güvendiği doktorunun onu yatağına yatırmasına izin verdi . Gece böylece yalanlara teslim olarak bitmişti yine .

Ona çok güveniyordu Beliz . Belki de başına gelenleri öğrenecekti ve o zaman bu kadar güvendiği için kendine çok kızacaktı.

⚡

Cam kenarında , boş bakışlarla ürkütücü bahçeyi ve kar yağışını izlerken odasının kapısı açıldı sakince . Dönüp baktığında elinde küçük bir çanta olan ve buradaki diğer hastalar gibi beyaz pijamalar giyinmiş bir adam gördü. Yanında da doktor Efsun .

" Merhaba Beliz, bu gün nasılsın?" diye sordu doktor Efsun .

" İyi " dedi Beliz sakince ,cam kenarından uzaklaşıp yatağına otururken.

" Bu kim ?" diye sordu ardından.

" Bu senin oda arkadaşın Efe " dedi doktor .

" Merhaba ,ben Efe . Sen de Beliz olmalısın " dedi Efe gayet kibarca .

Beliz onu baştan aşağıya süzmeye başladı.
Kıvırcık ve hafif kumral saçları ensesinde bitiyordu. Kaşları biçimli ve sağ kaşında bir iz vardı. Dikkatli bakınca dikiş izi olduğu belli oluyordu. Burnu hafif kemikli ve dolgun dudakları vardı. Hafif kirli sakal ve kulağında küçücük bir halka küpe vardı. Ensesinde biten kıvırcık saçları ona hoş bir hava katıyordu ve simsiyah gözleri ona sert bakışlar veriyordu.

" İncelemen bittiyse odanı benimle paylaşır mısın ? " diye sordu Efe , hafif gülümseyerek .

" Beliz ? Oda arkadaşına merhaba demeyecek misin ?" diye sordu doktor Efsun .

Bunun üzerine Beliz soğuk bir tavır ile "merhaba " dedi ve bakışlarını öylece boşluğa çevirdi.

" Konuştuğumuz gibi " diye fısıldadı doktor Efsun Efe'nin kulağına. Ve oradan ayrıldı.