Fabulas - Verhalenbundel Nederlands

Dutch Awards 3.1. Een gelukkige ontvoering

22) Het lot van het koninkrijk rust op de schouders van een beeldschone heks, een erg luide prinses, een onhandige dief en een fee die er van houdt dingen in brand te zetten.

Trigger warning // geweld, overgeven (deel 3)

Het zware, loden hek staat op een kier. Af en toe drammen er groepen mensen doorheen. Normaal zou dat niet mogelijk zijn, normaal is het hek zorgvuldig gesloten. Vanavond niet. Vanavond is hij zorgvuldig geopend. Vanavond is niemand binnen de hekken veilig. Vanavond brengt het volk hun ontevredenheid en pijn mee naar binnen, naar het hart van de facade van een perfect land. Mórgenavond zal de koninklijke familie gewenst hebben dat ze iets langer op vakantie gebleven waren. Of misschien nu ook al.

Het paleis is één grote chaos. Gedeeltelijk hun schuld, geen twijfel aan mogelijk. Dat is hun kenmerk; waar zij komen, volgt chaos. Dit is grotendeels te danken aan de favoriete aansteker van één van hun.

Ze zijn een opmerkelijke groep, en ook nu steken ze af tussen alle plunderende burgers, als sneeuw tegen de nacht. Te ordelijk, te doelgericht tussen alle rommel. In het eerste opzicht lijkt het een groepje van drie, een groot gestalte met zware passen die een tenger en flink tegenstribbelend figuur op de schouder heeft genomen en met hun mee dwingt. Dan is er iemand in een lange, donkere cape waarvan je met één blik weet dat je daar geen vijanden mee wilt zijn, iets wat verteld wordt alleen maar op die manier waarop ze haar zelfverzekerde stappen neemt. En dan merk je iets op, iets wat je doet twijfelen of het er echt maar drie zijn. Er is een schim, een felgekleurde stip die om hun heen dwarrelt. Wanneer je hem zou proberen te volgen, zou je gefrustreerd opmerken dat het je niet lukt een beeld van een persoon te vormen, maar in plaats daarvan vallen je ogen op een pas ontstaand vuur die overal in het pad van de schim opduiken.

Er klinkt een bonk. Het gezelschap in het midden stopt, "Sammy! Dat is de prinses, die kun je niet zomaar laten vallen...!" Sist de stem van de vijand-die-je-nooit-zou-willen-hebben. Sammy haalt verontschuldigend hun schouders op en probeert de prinses weer op te pakken. Dat is wanneer het lapje voor de mond van hun prinses vandaan valt, en zonder een verdere waarschuwing, begint ze verassend grof te schreeuwen. "LAAT ME LOS. ALLE HEMELS JULLIE TOUWEN ZIJN RUW, OOIT VAN ZIJDE GEHOORD? WAT ZIJN JULLIE VARKENSHOOFDEN VAN PLAN! DIT GAAT NIET GOED EINDIGEN, VOOR NIEMAND VAN JULLIE LEEGHOOFDEN NIET!"
Er klinkt een geluid vanonder het donkere gewaad. "Sjonge, wat heb je een luide stem."

Een luide lach van de luide stem van de prinses vult de gang. "Dat had je toch echt wat eerder moeten bedenken, misschien voordat je me ONTVOERDE!!"

Een bewaker rent dapper in zijn eentje hun kant op, naar het geschreeuw toe, op weg om carrière te maken na in zijn eentje de prinses gered te hebben. Hij ziet echter zijn weg versperd worden door een hoog oplaaiend vuur en blijft verbijsterd staan. Dit gaat boven zijn salaris uit.

De zwarte cape gooit haar kap naar achter, waardoor een gezicht wordt onthuld die de prinses midden in haar betoog laat staken, een gezicht omvangt door donkere krullen, waarvan je ze alleen op schilderijen ziet, zo perfect. "Nilan!"

De kleurrijke schim stopt en komt eindelijk scherp in beeld. "Helena!" Imiteert hij met een grijns.
"Stop met dingen in brand steken! Onze missie is de prinses, niet het koninklijk huis afbranden." Wanneer Nilan speels een aansteker door zijn handen laat glijden, wijst Helena met twee vingers naar haar ogen en vervolgens naar die van Nilan. "Ik maak geen grapje."

De grijns verdwijnt. De kleurrijke schim wordt vervangen door een mokkende kleuter. Of iets soortgelijks. In ieder geval staat hij nu netjes naast hun, zijn puntoren naar beneden druipend.
Als je niet afgeleid zou zijn door al het lawaai in het paleis, zou je misschien "Zootje ongeregeld," gemompeld horen worden. Of niet. Misschien was het de wind.