Gelecegim, umudum, hayallerim gozumun onunde duruyor ve benim de o kagidi gidip vermem gerekiyordu. İki, uc adim yanina yaklasmak icin yeltendim ve yapmak istedigimle gercekte olanin cok farkli seyler oldugunu bir kez daha anladim. Yapmam gereken; kagidi verip oradan uzaklasmakti fakat gercekte olan ise kagidin avucumun icinde oylece kalmasi oldu. Dusuncelerimin beynime dar geldigini hissedip, attigim sadece iki veya uc adim da, dizlerimin bagi cozuldugunu ve kalp ritimlerimin oldukca hizlandigini hissediyordum. Neredeyse canlı yayına çıkan bir spiker kadar heyecanlandim diyebilirim ama hayal kirikligim heyecanimin onune geciyor, yuzumu soldurmaya yetiyordu. Peki ya ben, her gun bu zulmü cekmek zorunda miydim? Tek çarem, kurtarıcım olarak bildiğim Allah' tan onu istemekti.
Allah'ım yardım et. senden aşk diliyorum umut dolu sözlerimle. Eger ki aşk; küçük cocuklar gibi zile basıp kaçmak yerine kalbime misafir gelirse ona sahip çıkacağım ve hiç bırakmayacağım.
BẠN ĐANG ĐỌC
Düşler sokağı
Lãng mạnKaybolucaksın can dostum kaybolucaksın. Kaybolduğun yere düşler sokağı denilecek. Yalın ayak yürümeye kalkacaksın yalnızlığınla el ele. Fakat yorulacaksın. Sırtını dayadın mı ıslak taşa anımsayacaksın çekip gidenleri. Ne gariptir ki yine bu sokaklar...
