Mucize...
Bazen nefes almak bile bir mucizedir. Mucizeyi mucize yapan, imkansızlıktır. Ve hiçbir şey, onlar kadar imkansız olamaz.
Kadın... Gece Ateş doğdu, esir oldu. Esir büyüdü. Ailesini çok sevdi ama ailesinin tehlikeli olduğu, tabiri caizse "...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21. BÖLÜM 2. Part
"KADER ÇARKI"
"Kader çarkı her seferinde benim ölümümü seçiyordu, ama bu kez başka bir yoldan..."
🌑
Kader çarkı, dönüyordu. Herkes yaşayacağını bir şekilde yaşıyordu, başına gelecek olan er ya da geç geliyordu. En olağan üstü güç bile, kadere engel olamıyordu. Kader çarkı, benim aleyhime dönmüyordu. Kader çarkı, benim yanımda değildi. Kader çarkı, benim öleceğimi söylüyordu, çok emindi. Ben ölecektim. Kader çarkı, dönüyordu, tekrar dönüyordu ve her döndüğünde benim ölümüm çıkıyordu.
Masada iki kişi konuşmuştu, onlar konuşmuştu. Benim için konuşmuşlardı, ama beni öldürdüklerinden habersizlerdi. Ben, hiç kimsenin benim için canını vermesini falan istemiyordum. Herkes kendi canını düşünmeliydi, onlar kendilerini kurtarmayı düşünmelilerdi.
Gece Ateş, onlara bunu öğretmişti ama Gece Ateş kendine bile ihanet etmişken, kendine verdiği sözleri bile çiğnemişken, neden onun öğrettiklerine biat edeceklerdi ki? Hiçbir şey öğretememiştim, ne kendime ne de onlara.
"Ben yaptım."
Dilim tutuldu ve ben yalnızca beni kendilerinden daha çok seven iki insana baktım. Onlara baktım, kendimi gördüm. Onlar bendi. Onlar benim miratımdı, onlar benim miladımdı. Onlar aynaydı. Ben yalnızca onlara baktığımda kendimi görüyordum.
