kahverengi

Bir Yanım

Yaprak döker bir YANIMIZ,
bir YANIMIZ bahar bahçe...

|EYLÜL|

"Eylül, çok durgunsun ne oldu?"

Parkta oynayan Arya' ya bakarak İpek'e döndüm. "Öyle miyim?"

"Evet."

İpek kucağımdaki elimi tutunca başımı omuzuna yasladım.

"Bilmiyorum İpek ya, bir anda böyle durgunlaşıyorum."

"Anlat bana... Fatih hoca ile mi ilgili?"

Başımı hızla kaldırıp gözlerimi kucağımdaki ellerime sabitledim. "B-bilmiyorum ama onda sanki babamı görüyorum İpek. Yani babam gibi bakıyor sanki, şefkatli..."

"Yaaa Eylül'üm..."

Gözümden akan yaşı elbisemin koluyla silip devam ettim. " B-ben babamı çok özledim İpek, b-babama sarılmaya ihtiyacım var."

"Eylül-"

"İpek, en ihtiyacımız olduğu zamanda bizi bırakıp gitti ya, gitti. Hadi beni geçtim, annem... Anneme yazık değil miydi?"

Kollarımı İpek'in boynuna dolayıp sımsıkı sarıldım. "Ama yine de çok özledim onu."

İpek destek verircesine beni iyice sarmaladı.

Babam... Bizi bundan üç sene önce hiçbir şey demeden bırakıp gitti. B-ben babamı o kadar çok seviyordum ki. Bana her daim kucak açar, beni dinler, her akşam elinde mutlaka bir çikolata ile gelirdi. En çokta bana kitap okumasını severdim. Bana okur, öğütler verir ve sevmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu anlatırdı. Hatta sevdiğim biri olduğunda çekinmeden ona anlatabileceğimi bile söylemişti. A-ama o gitmişti değil mi?

"Teyzecim?"

Arya'nın sesiyle geri çekildim ve gözyaşlarımı silip gülümsedim. "Fındığım?"

"Teyze ağlama, bak sana çikolata getiydim."

Elindeki çikolatayı uzatmış ve yanağımdan öpmüştü. "Seni çok seviyoyum teyze, ağlama."

"Teyzecim... Bende seni çok seviyorum. Bak ağlamıyorum da."

Arya bana sarılmış ve geri çekilip kucağıma bir çikolata bırakmıştı.

"Fatih'cim veydi."

"N-ne, nasıl? Ben görmedim ama."

Başımı kaldırıp etrafa bakındım ama göremedim onu.

"Ben göydüm sonya koşayak yanına gittim biyaz konuştuk. Fatih'cim bu çikolatayı veydi ve gitti."

"T-tamam miniğim ama bir daha benden habersiz kimsenin yanına gitme olur mu? Bu kişi Fatih'cin bile olsa."

"Tamam teyze."

Arya koşarak salıncaklara gitmişti. Gözlerimi çikolataya çevirdiğimde gözümden bir yaş düşmüştü.

"Eylül, ne oldu?"

"B-bilmiyorum."

|BERA|

Sahile doğru yürüyordum kafamdaki düşüncelerle.

Parkın önünden geçerken Eylül'ü görmüştüm, arkadaşıyla konuşuyordu, biraz daha öne geldiğimde ağladığını gördüm, neden ağlıyordu ki?

"Fatih'cim!"

"Arya?"

Arya bacaklarıma sarılınca gülümseyip boy hizasında eğilip saçlarından öptüm.

"Bak teyzemle payka geldik, salıncağa bindim ben."

Arya'ya gülümseyip bakışımı tekrardan Eylül'ün olduğu tarafa çevirdim. Eylül hâlâ ağlıyordu...

Az önce aldığım çikolatayı ceketimin cebinden çıkarıp Arya'nın eline bıraktım. "Bunu teyzene verir misin Arya."

"Veyiyim Fatih'cim."

Doğrulduğumda Arya minik eliyle elimi tutmuştu. " Sende gelsene Fatih'cim?"

"Daha sonra gelsem?"

"Tamam Fatih'cim."

Arya koşarak teyzesinin yanına gitmişti bende sahile doğru yürümeye devam etmiştim.

Bir banka oturup gözlerimi kapattım, denizin sesi bana her zaman çok iyi geliyordu, iyi hissettiriyordu.

Son iki gündür dedemi görüyordum rüyamda, onu çok özlemiştim. Benim en imrendiğim adamdı. Beni en iyi anlayan, dinleyen, en çok seven kişiydi sanırım. Ona sımsıkı sarılmaya ihtiyacım vardı. Başımı ellerimin arasına alıp dizlerime doğru eğildim. Onu üniversite de okurken çok ihmal etmiştim. Kendimi bu yüzden kötü hissediyordum. Bir insanın kıymetini yaşarken değil de yanımızdan gidince yani ölünce anlıyorduk... Ben bunu şimdilerde daha iyi anlıyordum.

"İyi misin?" Başımı yana çevirdiğimde
yedi yaşlarında bir kız başını eğmiş bana bakıyordu.

Başımı kaldırıp doğruldum" İyim."

Küçük kız yanıma oturmuş ve karşıya bakmaya başlamıştı. "Seninle konuşabilir miyim?"

"Tabiki konuşabilirsin."

Bana bakıp gülümsemiş ve tekrardan önüne dönmüştü.

"Annem ve babamı çok seviyorum ben ama onlar anlaşamıyorlar."

"Anlaşamıyorlar mı?"

Aklıma Eylül gelmişti, bizde onunla kitap hakkında anlaşamamıştık değil mi? Başımı iki yana salladım. Ya altı üstü bir kitaptı neden bu kadar uzatmıştık ki biz? Belki de olaylara basit bakmamız gerekiyordu. Eylül... Hayatımda birden girmiş ve... Ve her neyse!

Başımı kıza çevirdim."Peki neden anlaşamıyorlar ki?"

"Bilmiyorum ki, aslında bana pek belli etmiyorlar ama ben görüyorum."

Bana hızla dönmüş ve gülümsemişti" Ama yine de birbirlerini çok seviyorlar bence. Çünkü babam anneme hep çiçek alır annem ise babama en sevdiği tatlıyı yapar."

Gülümsemesini büyüterek bana dönmüştü"Gerçekten seviyorlardır değil mi?"

"Kızım! Rüya nerdesin?"

"Annem beni çağırıyor, görüşürüz."

"G-görüşürüz."

24.02.2022