kahverengi

Kahverengi Gözlerinin Toprağı

˖ Gözleri mavi olanın okyanusunda, yeşil olanın ormanında kaybolurlar. Ben senin kahverengi gözlerinin toprağına gömüldüm..

☆

Off! Ne yaptım ben ya?

"Ah! Manyak."

Yüzüme fırlatılan yastık kucağıma düşerken sinirle soludum. Bu Melih manyağı benimle uğraşmaya bayılıyordu!

"Abi ya puaaahhhah!"

Bi de çirkin çirkin gülüyordu. Manyak!

"Gülmesene!"

Bir an da gülmeyi kesip sırıtarak bana bakmaya başladı.

"Sana bir şey diyim mi abi?"

"Ne var?"

"Gittikçe bana benziyorsun üzümlü kekim."

"Allah korusun be!"

Yatağından kalkıp yanıma gelmişti. Hemen yanıma ilişip kollarını bana sardı.

"Eylül ' e ne dedin sen öyle ha?"

Off! Bunları düşündükçe yerin dibine giriyordum. Bilerek olmamıştı o!

"Sus Melih!"

"Off erkek yiağğ!"

Şeytan diyor çarp bi tane!

"Seni evlenince düşünemiyorum üzümlü kekim."

Bağırarak konuştum"Oğlum sen bela mısın?"

"Şimdi sen neden bağırıyorsun ki bana?"

Gözlerimi kapatıp bir süre öylece durdum. Konuşursam fena kalbini kıracaktım.

"Abi? Sana diyorum."

Elimle yüzümü sıvazlayıp gözlerimi açtım. "Beni yalnız bırakır mısın?"

"Ya ne olmuş Eylül 'e öyle dediysen?"

"Öyle yapmamalıydım Melih anlıyor musun? Kendimden uzaklaştırdım onu. Benimle doğru düzgün konuşmuyor bile."

"Hayır abi! Kendinden uzaklaştırmadın. Böyle düşünme."

"Ben onu çok seviyorum Melih. Bilmiyorum ama o gün içimden bir an öyle geçti ve dedim... Ama yine de öyle konuşmamalıydım."

"Ama abi sen kötü bir şey demedin ki?"

"Biliyorum Melih şu an sana garip gelmiyor çünkü sen rahatça konuşabiliyorsun ama biz öyle değiliz. "

Kaşları havalanmıştı. Bir şey demek için araladığı dudağını kapatıp ayaklandı.

"Nereye?"

Omuz silkip odadan çıktı. Ne dedim ki ben?

Of Melih!

Yatağıma uzanacakken vazgeçtim ve ayaklandım. Denizi seyretmem, kendimle kalmam bana iyi gelecekti. Yatağımın üstündeki siyah ceketimi alarak odadan çıktım ve dış kapının önüne gelerek spor ayakkabılarımı hızlıca giydim.

"Abi nereye?"

Ayakkabılarımı giymeye devam ederken dudağımı araladım. "Dışarı çıkacağım. Evde bunaldım."

"Bende geleyim mi?"

"Abini rahat bırak Melih! Biraz yalnız kalsın."

Annemin sesiyle doğruldum. Annem beni anlıyordu. Bu deli çocukta anlasa keşke.

Melih anneme dönmüş ve kolların göğsünde birleştirmişti. "Beni ilgilendirmiyor hanımefendiiiğ. Beni ilgilendirmiyoooğr."

Annem terliği ayağından çıkarırken Melih bana doğru koşmuş ve üstüme atlamıştı.