kahverengi

Özlüyorum

| Eylül |

↝∘˚˳°

İçim içime sığmıyordu. Bera'nın bana evlenmek istediğini söylemesi sanki rüya gibiydi.

Eve geldiğimde hiç oyalanmadan abdestimi aldım ve seccademi yere serdim. Şükür namazı kılmak istiyordum...

Örtümü bir kez daha düzelterek niyet ettim...

.

Sağıma ve soluma selam verip önüme döndüm. Gözyaşım yanağımdan süzülürken gülümsüyordum... Rabbim, Bera'yı bana öyle bir zamanda karşıma çıkarmıştı ki. Onunla anlam bulmuştum ben.

Yanağımdaki ıslaklığı sileceğim sırada gözüm babamın siyah hırkasına gitmişti. Seccademin üstünden kalkıp hırkayı aldım ve tekrar aynı yerime oturdum.

B-ben evlenecektim ama yine şuram da, hemen sol yanımda bir eksiklik olacaktı... Çünkü sen yoksun baba, en mutlu günümde yanımda olmayacaksın.

Elimdeki hırkayı burnuma götürdüm, hâlâ babam gibi kokuyordu...

"Neden ya neden? Neden gittin baba."

Biraz kayarak sırtımı duvara yaslamıştım. Başımı dizlerime yaslayıp, ağlayışımın duyulmaması için dişlerimi dudağıma geçirdim.

B-ben seni çok özlüyorum baba. Şu an yanımda olsaydın sana, Bera'yla birbirinize ne çok benzediğinizi anlatırdım. O da senin gibi bakıyor biliyor musun?

Zaten en çokta o bakışına aşık olmamış mıydım?

"Eylül?"

Abla...

Başımı dizlerimden kaldırarak gözyaşlarımı alelacele elbisemin koluyla sildim ve gülümseyerek ayağa kalktım.

Miniğimi yatağa yatırmış ve bana sımsıkı sarılmıştı. "Ne oldu Eylül, neden ağlıyorsun?"

"Abla, ben evleniyorum."

"Hı?"

Beni kendinden uzaklaştırırken kıkırdamıştım.

"Kiminle evleniyorsun?"

"Bera..."

"Siz?"

Ablam kısa bir şaşkınlığın ardından gülümsemişti.

"Meriç'in bana anlatmaya çalıştığı şey buymuş demek ki?"

"Eniştem ne dedi ki?"

"Ben Bera'nın kıyafetlerini değişirken Meriç işte Eylül ve Fatih dedi sonra Bera ağlayınca da konuşması yarım kaldı..."

Eniştem biliyordu demek... Başımı eğdim. Utanmıştım.

"Eylül, ben çok sevindim."

"Yaa, abla..."

Ablama bir kez daha sarılmıştım.

"Kuzularım?"

Anneannemin sesiyle geri çekilip gülümsemiştik. Ah şu kuzularım demesi...

Anneannemin yanına geçerek sımsıkı sarılmış ve yanaklarından öpmüştüm.

"Leyla'm benim..."

"Ama o benim de Leyla'm..."

Ablamda anneanneme sımsıkı sarılmışken Bera ağlamıştı.

Anneannemi bir kez daha öperek miniğimin yanına geçtim ve dikkatlice kucağıma aldım.

Kucağıma alır almaz susmuştu bile. Ablama bakarak kıkırdadım. "Senin bu oğlun iyi kucakcı olmuş."

"Ya öyle vallahi Eylül. Hep kucakta durmak istiyor."