Collision of the Moon and Sea

PROLOGUE

   "You're really a pain in the ass," he murmured. I also notice how his deep red eyes see me like a burden in his life, in just a quick snap.

   Well, nobody tell him na kunin ako't idala sa bahay nito nang makita ako nito sa gilid ng dalampasigan.
  
   Then actually, my deep black eyes are half open. Pretending, that I'm still unconscious eventhough we're already on this situation, where he's running from the chaos I've inflict while both of my arms are clinging on his neck. Kaya naman ay hagip ko kahit papaano ang paghangos nito.

   Why I'm pretending that I'm still unconscious? Simple, kasi gusto ko ang pakiramdam na nasa bisig nito. Where our body are close to each other kahit alam kong mali.

   'Coz I already know what he is, noong makita ko pa lang ang pulang mata nito.

   I'm on the middle of appreciating the every details of his face through peeking with my half open eyes. Nang hindi ko mapigilang mapalunok dahil unti-unti itong lumalapit matapos ako nitong maibaba sa gilid ng dalampasigan.

   Then when he's already an inch far from my face. I can't help but to turn my gaze sideways while my eyes is still on half open. Akala ko makakapagpatigil iyon sa kung ano mang balak nito... Pero parang hindi. Dahil narinig ko ang matunog nitong pag-ngisi bago ipagpatuloy ang paglapit sa leeg ko.

   Yup, he's aiming for my neck. Not for my face!

   Therefore, I can't stop myself from clenching my fist and firmly closing my eyes. Lalo na nang maramdaman ko ang pagtama ng hininga nito sa leeg ko.

   Tsaka kaagad akong napamulat nang maramdaman ko ang mabilisang pagdampi ng labi nito sa gilid ng labi ko. Bago ito muling tumuon sa leeg ko't matiim iyong tinitigan na parang bang pinag-iisipan nito ng mabuti ang talagang pakay nito.

   Then when minutes had already been pass, and when he turn his gaze away from my neck. Inakala kong napagpasiyahan na nitong itigil ang pakay nito. But then, when he heard the noise na parang papalapit sa amin. Kaagad itong lumapit sa leeg ko dahilan para magpigil ako ng hininga.

   "Kill that mermaid!"

   "Patayin ang salot!"

   "Hulihin ang malaking isda!"

   "Hulihin ang magbibigay kayamanan!"

   Iilan lang iyon sa naririnig kong isinisigaw ng kapwa tao nitong kasama ko. So it's the reason why a tear came out from my left eye... because it dawn at me, na kahit saang mundo. Hindi ako tatanggapin...

   "Sorry, but I need to this." That's the thing I heard from him before I really got unconscious matapos kong maramdaman ang tila pagtusok ng dalawang matulis na bagay sa bandang leeg ko na hindi ko malaman kung ano.

   Then when I heard noises, where they look like shock at the same time scared when this man probably look at them. I realize that...

   He's not a simple mortal.

******CMS