That Boss Is My Husband

Prologue

Knock! Knock! Knock! , (someone's knocking at the door).

It still keeps on knocking, I woke up and went at my door and open it, there I sow my mom holding a tray with my breakfast on it.

"Breakfast on bed honey", while she keeps on smiling.

"Just put it at the table mom", I said and get back to bed.

"Come on honey, aren't you going at the office?". while she keeps on pulling my blanket.

"Mom!, stop it! I'm still sleepy" , while grabbing my blanket to her.

Wala na akong narinig na salita mula kay mom, until there was a cold water that was poured on me.

"What the!". I woke up and there I saw my mom standing beside my bed with a bowl on her hand.

"Lana Braille Quinns! she shouted. " 9:00 na nang umaga hindi ka pa bumabangon jan sa kama mo", she said.

"Mom, God! I'm still sleepy! late ako umuwi kagabi dahil marami akong inasikaso sa office", then I rolled my eyes.

"Then what! gumising kana jan para makapag breakfast kana alam kung hindi ka nanaman kumain kagabi", then she placed the tray on my lap.

"Fine, baka ano pa gawin niyo sa akin eh", then I start eating.

Agad manang umalis si mommy. After I finished my breakfast ay agad naman akong pumunta sa bathroom para maligo. Hindi muna ako papasok sa office I need a break first.

By the way I'm Lana Braille Quinns daughter of Lani Gray Quinn's and Arthur Quinns, twin sister of Luke Akkeil Quinns. I have a business which is the "Twin Tower Hotel" hango ang pangalan sa aming dalawa ng kambal ko. Na sa akin naman ipinagkaloob nina dad. I'm a pure Filipina gurl pero di halata sa itsura at apelyedo, biruin mo parang sa foreign country lang galing but it's not.

After kung makaligo agad akung nagpalit, I choose the color black na dress and a paired of black shoes, I can't wear heals dahil mahaba ang lalakaran ko masakit sa paa, joke!! ah basta ganun ibinagay ko lang sa dress ko na hanggang tuhud.

I went down stairs, "Mom, Dad! I'm leaving!", sigaw ko alam kung nan doon sila sa kusina.

"Ok ingat ka!", Dad shouted.

Pumasok na ako sa black car ko nang may tumatawag sa akin, agad ko namang kinuha ang phone ko sa sling bag ko.

"Hello there bro, bat' ka napatawag?", I said, while I started the engine of my car.

"Nah, gusto ko lang kumustahin ang kambal ko", sabi nang nasa kabilang linya.

"I'm fine here, how about you kailan ka ba uuwi dito halos pinag bubusy an mona yang farm mo ah", I said while pouting.

"Stop pouting", he said.

"How did you know that I'm pouting?", tanong ko.

"Alam ko na yang kaugalian mo Lana", then he chuckle.

"Hmp, kailan kaba kasi uuwi dito I missed you na hindi mo maiwan iwan yang farm mo baka mapilitan pa akung pumunta sa puntud ni Lolo at sabihing bawiin yang ipinamana niya sayo halos magbabagong taon na oh", sabi ko.

"Don't worry uuwi din ako diyan, marami kasing inaasikaso dito sa Sorsogon, alam mo naman napakalawak nitong hacienda ni lolo.", then he sighed.

"Ok then ingat ka diyan bro bye, Luv U" tas binalik ko sa bag ang phone.

Pinaandar ko na ang sasakyan papuntang Mall para maka pag shopping. Kung ano-ano na ang pinamimili ko basta ako kung ano ang natitipuhan kung gamit ay binibili ko kahit mabigatan pa ako.

Tuluy-tuluy lang ako sa paglalakad hanggang sa may nakita akung gown na nakaka akit. Parang nakita ko na ito dati pero parang mas maganda pa yung nasa isip ko. It seems like it was familiar. It's a wedding gown I don't know if where and when did  I saw it. Nakatitig lang ako nang may nagsilita.

"Excuse me miss gusto niyo po?", sabi sa akin ng seller.

"It's really beautiful", sabi ko nalang tas bumaling sa kanya.

"Ah", ngumiti siya. "Baka gusto po ninyong bilhin?", sabi niya.

"No, ni wala pa nga akong boyfriend eh", sabi ko sabay ngiti.

"Ganoon po ba", sabay ngiti.

"Yeah, sige alis na ako", sabi ko.

"Sige po miss salamat sa pag appreciate ng gown", she said.

"Welcome", I said.

Lakad lang ako ng lakad hindi ako tumitingin sa aking nilalakaran. Hanggang sa may naka bangga akung isang bagay, ay hindi pala bagay tao yun, pero ang tigas niya ah sakit sa balikat ko, yun kasi ang tumama.

"Aray! sakit ah,", sabi ko sabay haplos sa balikat ko.

"I'm sorry", sabi nang bumangga sa akin.

Napatingin ako sa bumangga sa akin pero nakatalikod na ito at paalis. He is wearing a black suit halatang formal na formal ito.

"Hmp, hihingi ng sorry tas aalis agad hindi man lang ako tinulungan, porke matangkad wala nang paki alam sa taong binubunggo", while looking at that guy na nakalayo na.

Agad naman along umalis sa mall na iyon. Pero bago pa ako uuwi ay naisipan ko munang pumunta sa isang sikat na restaurant malapit lang sa mall na pinuntahan ko.

"Hmmmm, can't wait to eat", I said sabay pasok sa loob.

Nag order na ako ng makakain. Habang hinihintay ko ang order ko ay tumingin tingin muna ako sa kabuuan ng restaurant na to. Maganda naman ang itsura talagang maaakit ka sa disenyo nito. Habang ina appreciate ko ang loob nito ay napatingin ako sa isang table banda sa salamin ng restaurant na pinakadulo. I saw a guy wearing a black suit  nang maalala ko kung sino iyon. May kausap siya at may kasama itong Bata. Kahit likod lang ang nakikita ko ay  alam ko kung sino iyon.

"Hindi bat' yun yung lalaking bumunggo sa akin kanina? Dito rin siya pumunta ah", I said pointing to that guy.

Akmang tatayo sana ako para lapitan siya pero dumating na ang order ko kaya hindi ko na itinuluy.