Together For A Day ✓

Chapter 47

Sa lahat ng sakit na napagdaanan ko ay nagagawa ko pa rin magpatuloy sa buhay ko. I will tried to focus on my goal in life-na kahit mahirap ay nagagawa ko pa rin maging masaya na parang walang iniindang problema.

In the past few months ,masyadong naiirita na ako sa presensya ni Garrett. Simula nung nagkaroon kami ng malaking argumento ay hindi na niya ako tinigilan. Kahit itinataboy ko na siya ay hindi pa rin siya sumusuko ,kada papasok ako sa ospital ay nakikita ko siya sa lobby pero iniiwas ko ang tingin ko sa kanya para hindi magtama ang mga mata namin. Pero kahit ginawa ko na yun ay lagi niya pa rin ako hinahabol kaya sa sobrang inis ko sa kanya ay pinagsabihan ko na siya.

Sinusubukan niya pa rin na humingi ng tawad sa lahat ng mga ginawa niya sa akin na hindi maganda. Alam ko naman na nagsisisi na siya sa mga ginawa niya sakin but of course- hindi naman madali sa akin na patawarin ko na lang siya ng basta't basta. He called me a slut woman that I didn't expect to called me. I'm still hurting me kaya kahit gusto ko ay hindi magawa ng isipan na lapitan at kausapin siya ng maayos.

Nasa ospital ako ay masyado akong busy kakatingin sa record ng patient ko. Napatigil lang ako sa kakatingin na may mga doctor na nagmamadaling ipasok ang stretcher. Nacurious ako kaya tinititigan ko lang yung stretcher na may taong nakahiga 'don. Nang palapit na sa akin ay una ko talaga tinignan ang mukha ng at nang makita ko ang mukha na nakasakay ay halos manlaki ang mata ko sa nadatnan ko!

Si Garrett ang nasa stretcher!

Kaya sa sobrang gulat ko ay lumapit ako sa stretcher. Nang hinawakan ko na ang stretcher ay halos magdilim ang paningin ko sa nakikita ko-ang buong mukha niya ay tadtad ng dugo at nakapikit ang kayang mata. Halos magwala ang sistema ko sa nakikita ko!

"A-anong n-nangyari sa kanya?"nagawa ko pang kausapin ang nurse na nasa tabi ko. Halos kaba ang nararamdaman ko sa kalagayan ni Garrett ngayon!

Kahit di ko siya nakakausap o umiiwas ako ayokong dumating sa point na magkaganito siya! Ayokong nakaratay siya sa ganiyong lugar!

"Naaksidente siya sa isang daan. Amoy lasing siya kaya siguro naaksidente siya."the other nurse said my answered then my jaw dropped.

Why?

"Excuse us Claudette ,kailangan na namin maidala ang patient sa E.R. Maraming dugo na ang nawawala sa kanya."sabi ng isang doctor kaya agad akong tumango.

Nang lumayo na ako sa stretcher ay saka na nila pinagpatuloy patungo sa E.R. Napakagat ang labi ko na sa huling sulyap ko sa kanya na walang malay.

Halos bumagsak ang balikat ko na parang hindi ko inaasahan sa ganitong pagkakataon makikita ko si Garrett sa ospital-hindi bilang isang makulit na sunod-sunuran-kundi isang pasyente!

Para mawala ang nerbyos ko ay sinikap kong kunin ang cellphone ko sa bulsa ko para tawagin si Alarick.

Nang natawagan ko ay agad naman niya sinagot.

"Hello Claudette ,good morning sayo dahil alas dose na ng madaling araw!"maligayang bati sa akin ni Alarick.

"Rick ,"I trailed off ,"You need to go to hospital."

Kailangan malaman ni Rick na naaksidente ang pinsan niya dahil alam ko pag natapos na nila gawin responsibilidad ng mga doctor at nurse kay Garrett ay malamang hahanapin nila ang related ng patient.

"Why?may problema ba?"alam ko sa boses niya ang pagtataka.

"Yes ,"tumango ako ,"Nasa ospital si Garrett. H-he's here....naaksidente siya.."

Pagkasabi ko sa kanya ay narinig ko ang panannahimik niya sa telepono.

"Hintayin mo ako. Papunta na ako."after Alarick said he suddenly dropped his call.