Romance short Stories

"Δεν πάει άλλο...."🎤

Αυτό το κεφάλαιο αποτελεί μια εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας μου Πέρα από τον πόθο, στο οποίο η Λίζα είναι αυτή που προτείνει την συμφωνία στον Δημήτρη.

" Δεν πάει άλλο."

Είχε ήδη κουμπώσει τα μισά κουμπιά του πουκάμισου της όταν γύρισε προς το μέρος του. Το παντελόνι του ήταν ακόμα ξεκούμπωτο και το πουκάμισό του ανοιχτό γύρω από τον ώμο του, το οποίο δεν έδινε καμία ένδειξη ότι θα κλείσει σύντομα.

Η Λίζα γούρλωσε τα μάτια της, συνεχίζοντας να φτιάχνει την μπλούζα της. "Μόλις τελειώσαμε, Δημήτρη. Εξάλλου, πρέπει να φύγω..."

"Όχι, δεν κατάλαβες", χλευάζει ο Δημήτρης, δείχνοντας το ανοιχτό του παντελόνι. " Αυτό δεν πάει άλλο."

Ανοιγοκλεισε μία δύο φορές τα μάτια της, βλέποντας τα μακριά του δάχτυλα να εκτείνονται από το δικό του στήθος στο δικό της.

" Δημήτρη, τι..."

Σταματά απότομα όταν καταλαβαίνει.

"Αα..."

Ο Δημήτρης γνέφει αργά, ενώ αρχίζει να ντύνεται και να στρώνει τα ανακατεμένα του μαλλιά. Η Λίζα συνέχιζε να τον κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα ενώ εκείνος δεν την αντικρίζει.

Αυτό που είχαν ήταν πολύ καλό. Πέρα από τη σωματική χημεία που ήταν αδιαμφισβήτητη, λειτουργούσαν καλά και σαν ομάδα.

Βέβαια, στην αρχή δεν ίσχυε αυτό.

Τον πρώτο χρόνο ο Δημήτρης φερόταν πολύ ανώριμα και η Λίζα κάθε φορά, σαν μάνατζερ του, έπρεπε να τον ξελασπωνει.

Η σεξουαλική ένταση μεταξύ τους όλο και κορυφώνονταν μέχρι που το βράδυ της Πρωτοχρονιάς κατέληξαν να κάνουν σεξ πίσω από κάτι δέντρα όσο οι γνωστοί τους βρισκόταν μέσα στην αίθουσα χορού.

Μέσα στον ένα χρόνο που συνέβαινε αυτό, ποτέ δεν κοιμήθηκαν μαζί σε κρεβάτι ούτε έκαναν κάποια δημόσια εμφάνιση μαζί.

Αλλά μερικές φορές ξάπλωναν πάνω στο γραφείο της με τα πράγματά της σκορπισμένα στο πάτωμα, το κεφάλι της ακουμπισμένο στον ώμο του και τρώγοντας μια σοκολάτα που έβρισκε στο συρτάρι της, θα μιλούσαν. Για τους γονείς του, για τους φίλους τους, για τα όνειρά τους για το μέλλον.
Ουσιαστικά ήξεραν τα πάντα ο ένας για τον άλλον χωρίς να έχουν δει ποτέ ο ένας τον άλλον έξω από τα τείχη του γραφείου της.

"Δεν... γιατί;"

Ο Δημήτρης αναστέναξε. "Πόσο καιρό το κάνουμε αυτό;"