Romance short Stories

" Δεσμοί μελάνης"part II

" Θέλω να μου τελειώσεις το τατουάζ!"

Η Μπριάννα βρέθηκε στο θερμοκήπιο του Χάρολντ για τρίτη συνεχόμενη μέρα.

Ο Χάρολντ ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, με ένα ανοιχτό βιβλίο στα χέρια του. Τοποθέτησε το βιβλίο κάτω και κύλησε στο πλάι για να την κοιτάξει.

Ήταν ακόμη θυμωμένη, αλλά όχι πια μπερδεμένη.

Τον άφησε να τη σπρώξει όρθια και να την οδηγήσει στην καρέκλα, ξαπλώνοντάς την στο κατεστραμμένο βελούδο, και σήκωσε την βελόνα να δουλέψει στο επόμενο μέρος του τατουάζ.

Τον άφησε να δουλέψει σιωπηλά, και δεν προσπάθησε να του μιλήσει. Απλώς εστίασε στη μαγεία που έρεε μέσα από αυτόν και τη βελόνα του, σημαδεύοντας το δέρμα της με το μαγικό μελάνι. Όταν ολοκληρώθηκε το μεσαίο τμήμα, τράβηξε τη βελόνα νιώθοντας την εξάντληση στο σώμα του.

" Φτάνει για σήμερα", είπε και σηκώθηκε στα πόδια του γυρίζοντας την πλάτη του και καθαρίζοντας τα εργαλεία του.

Κάθισε πάνω στο βελούδο, χωρίς να μπει στον κόπο να κοιτάξει το τατουάζ, και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της καθώς τον παρακολουθούσε. " Ξέρω τι μου έκανες.."

Ο Χάρολντ σταμάτησε τις κινήσεις του και τεντώθηκε να πιάσει το μισογεμάτο ποτήρι, σηκώνοντας το ένα του φρύδι με δυσπιστία. .

" Κοίταξε με όταν σου μιλάω!", είπε και την επόμενη στιγμή η Μπριάννα είχε σηκωθεί από την καρέκλα, διέσχισε τη μικρή απόσταση μεταξύ τους και χτύπησε το χέρι του από τη μέση, με το ποτήρι να πέφτει από το χέρι του και να συντρίβεται στο έδαφος. Την κοίταξε με έκπληξη και εκείνη χαμογέλασε.

"Σε μισώ," συλλαβισε τις λέξεις, πριν πιάσει το πουκάμισό του στο στήθος του, τον τραβήξει κοντά της και τον φιλήσει.

Ήταν θυμωμένη, το ένιωθε στη θέρμη του στόματός της, στο ελαφρύ τρέμουλο του κορμιού της καθώς βούρτσιζε το δικό του και στα δάχτυλα της που εσφιγγαν την μαλακή σάρκα στα πλάγια του. Μούγκρισε ελαφρά στα χείλη της όταν εκείνη έξυσε μοχθηρά το δέρμα του με τα νύχια της, σίγουρη ότι είχε βγάλει αίμα, και δάγκωσε το κάτω χείλος της ως αντίποινα. Εκείνη τινάχτηκε και τραβήχτηκε τόσο ώστε τα πρόσωπά τους να ήταν ακόμα σε επαφή.

"Φαίνεσαι τσιτωμενη, Μπριάννα", είπε ο Χάρολντ ανάλαφρα, απολαμβάνοντας τη μανία που φαινόταν να την έβραζε με τη χρήση του δικού της ονόματος. Άφησε το χέρι του να κατέβει στο στομάχι της και μετά στην κορυφή των ποδιών της πάνω από το τζιν της, με την παλάμη του να ακουμπά την περιοχή της. Η Μπριάννα τον κοίταξε με εκείνα τα σκούρα καστανά μάτια που ήταν και φοβισμένα και λάγνα ταυτόχρονα. "Γιατί δεν με αφήνεις να σε βοηθήσω να χαλαρώσεις;"