İkinci Bahar

13. Bölüm

Yakup odasından çıkmamış, annesi ödevlerini yapmasını söylediğinde ise sadece omuz silkmişti.  Ne annesiyle nede babaannesiyle konuşmuştu. Gülay sofrayı topluyordu. Hatice Hanım örgüsünü örerken bir yandan da konuşuyordu.

Muhtarla görüştüm bugün bize başka bir ev bakmasını rica ettim.” Bir yandan gelininin tepkisini kontrol ediyordu.

“Birkaç tane ev varmış tanıdıklarının ama onların kirası çok yüksekmiş.” Gülay öyledir dercesine “hı hıı” çıktı ağzından.

“Yine de bakarım dedi. Olmazsa emlakcılara da sorarım dedi.”

Gerçekten gitmişti Hatice Hanım muhtarın yanına ama sadece planlarını anlatmıştı. Birde olurda Gülay kiralık evleri sorarsa diye uyarmıştı.

“Arıyorum en kısa zamanda size bir ev bulurum.” demesini tembihlemişti. Muhtar, Yusuf ve Gülay’ın aralarını yapmaya çalıştıkları için çok sevinmişti. Bu iki gencin mutlu olmayı hak ettiğini düşünüyordu.

Yaşlı kadın biraz daha örgü ördükten sonra şişlerini kaldırıp iyi geceler dileyerek odasına geçti. Gülay da salonda biraz daha oturup kitap okuduktan sonra odasına geçerken oğlunu son bir kez daha kontrol etti. Yakup’un saçlarını okşayıp, iyi geceler öpücüğünü verdikten sonra üstünü örtü.

Odasına gittiğinde daha yatağına yatmamıştı ki telefonu çalmaya başladı. Bu saatte kendisini arayanı merak ederek telefonu eline aldığında numaranın yabancı olduğunu gördü. Sesini kontrol ederek

“Efendim.” Dediğinde karşı taraftan birkaç saniye hiç ses gelmedi. Telefonu kulağından çekip kontrol etti. Kapanmış olabilir diye fakat telefon kapanmamıştı. Tekrar kulağına götürdüğünde karşı taraftan gelen sesle kendini düşmemek için yatağın kenarına bıraktı.

“Ben Yusuf özür dilerim gece gece rahatsız ediyorum. Fakat sizinle konuşmam gerekiyordu.”

Kaybolduğunu düşündüğü sesini bulduğunda Gülay konuşmaya başladı.

“Hayır, rahatsız etmediniz. Benimle ne konuşacaktınız.” Gülay bir yandan konuşuyor diğer yandan da sesinde ki titremeyi genç adam fark etmesin diye dua ediyordu.

Genç adam o kadar heyecanlıydı ki zaten fark edecek durumda değildi. Bu telefonu hiç düşünmeden açmıştı. Şimdi ne söyleyeceğini bilemiyordu.

“Kızlar bu akşam ders çalışmadılar. Çok üzgünler.”

“Yakup da çalışmadı. O da üzülüyor.”

“Bu akşam gelmeyince fark ettim.” Yusuf derin bir nefes aldı. Gülay’dan bir cevap gelmeyince devam etti.

“Tek çözüm taşınmak mı? Belki başka bir çözümü vardır.”

“Ben… bilmiyorum. Ben… anneme itiraz edemem.” Konuşurken kekeleyince kendine kızdı genç kadın.

“Hatice ablayla ben konuşsan başka çözüm yolları arasak.” Yusuf da kendine kızdı düşünmeden konuşuyordu. Bu sözler ağzından birden çıkmıştı. Daha Gülay’la konuşamıyordu yaşlı kadınla ne konuşacaktı ki. Bunları düşünüp kendiyle mücadele ederken genç kadının sorusuyla biraz daha gerildi.

“Neden?” 

“Şey … ben …” kekeleme sırası Yusuf’a geçmişti. Sonra ağzından çıkanlar ise sadece durumu kurtarmak içindi.

“Kızlar için. Birbirlerine sarılıp ağladılar. Sana o kadar bağlanmışlar ki seni sadece okulda görecek olmak onlara yetmiyor.”

“Yakup da bizimle hiç konuşmadı. Kendini odasına kapattı.”