14. Bölüm

940 288 99
                                    

İYİ OKUMALAR <3

.

.

Odamın kapısı kilitli bir halde sadece yatağımda uzandığım için kavga seslerini biraz zor duyuyordum. Babam ve Sevim abla arasında geceye kadar bol bol kavga olmuştu. Yemek getirdiği için kapıyı bir tek Yeşime açtım. Yemeğimi yeyip ilaçlarımı aldım. Yeşimle bol bol sohbet edip dertleştikten sonra da, Yeşim odasına gitti. Evdeki sesler azalmıştı, sanırım herkes odasına çekilmişti. Telefonu elime alıp Whatsapp'a girdiğim sırada bildirim paneline bir mesaj düştü

Kenan: Çevrimiçisin.

Ben: Evet.

Kenan: Özledim...

Bu çocuk iyice kafayı yemişti. Evlenecek olan birine hala aşık olup kendini üzmemeliydi.

Ben: Biraz daha sabret bu Cumartesi Nişanım var. Nişanımda görüşürüz :)

Kenan görüldü attı ve çevrimdışı oldu. Büyük bir ihtimalle sinirden köpürmüştü ama olması gerekende buydu. Ne kadar istemesem de evleniyordum ve çocuğa ümit vermek istemiyordum.

Aklıma, Ecemle 2 gündür hiç konuşmadığımız geldi ve onu aradım. İlk aradığımda açmadı ama tekrardan aradığımda açtı.

''Efendim?''

''Benim şeker kankam nasılmış bakalım?''

''İyiyim sen nasılsın? Bu arada hastaymışsın Yeşimden öğrendim de kusura bakma arayamadım.'' Sesi ağlamaklı bir sesle geliyordu.

''Ben iyiyim de sen pek iyi değilsin gibi Ecem. Neyin var sesin hiç iyi gelmiyor?'' Ecem ağlamaya başlarken yatağımda endişeyle doğruldum

''Annem... Annemin karnı çok ağrıyordu ve sürekli kusuyordu. En sonunda artık hareket bile edemez hale geldi ve acıdan karnını ellettirmiyordu. Apar topar hastaneye geldik ve apandisit teşhisi koyulup ameliyata alındı. Çok korktum Ezgi.''

''Ne? Hangi hastanedesiniz?''

''Hasta hasta sakın geleyim deme Ezgi. Hastanelerde uğraşma.''

''Gelip gelmeyeceğimi sana sormadım. Hangi hastanedesiniz dedim?''

'' ******* Hastanesi''

Hemen yataktan fırlayıp giyinmeye başladım. Giyindiğim sırada da hemen Hakanı aradım. Telefon elinde olmalıydı ki ilk çalıştı açtı

''Efendim Ezgi?''

''Hakan, Ecemin annesi ameliyata alınmış hemen hastaneye gitmemiz lazım.''

''Git Ezgi? Ben Ecemin annesini bile tanımıyorum. İyice şoförün sandın beni.''

''Hakan şu an hödüklük yapmanın sırası değil. Ecem tanışmada, sözde hep bize destek oldu. Şimdi de bizim ona destek olmamız lazım.''

''Haklısın. Hemen hazırlanıp çıkıyorum. Geldiğimde seni ararım.''

''Tamamdır. Oğuzu da arayıp çağır istersen.''

Ummadık Bir Anda  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin