Hepinize tekrardan merhaba :) Nasılsınız, umarım iyisinizdir. Bölümü oylayıp yorum yapmayı unutmayın. Görüşürüzzz <3
*
Nişandan sonra nişan yemeğine gittik. Hepimiz o kadar neşeliydik ki adeta gerçek nişandan farksızdı. Nişan yemeğinde herkes sevgilisiyle yan yana oturuyordu. Ecem Oğuzla, Melis erkek arkadaşı Erayla, Volkan kız arkadaşı Gizemle oturuyordu. En saçma olan Kenanla Yeşimin yan yana oturmasıydı. Ecem, Oğuz, Hakan ve ben yani biz, Kenanla Yeşime nefretle bakarken, üvey annemle babam bir şey bile demiyordu. Daha birkaç gün önce Hakan benim odamdan çıktığı için kavga bizimle kavga eden babam, Yeşime hiçbir şey demiyordu.
Yemeklerimizi yerken Yeşimin Kenanı elleriyle beslediğini gördüm. Galiba kardeşimin beyni yok olmuştu. Hayır birde bizim sinirlendiğimizi gördükleri halde nispet yapar gibi davranışlarını da abartıyorlardı.
Yemeklerimizi bitirdik ve çay içerken Yiğit Kılıcın kuzeni sandalye çekip Hakanla aramıza oturdu. Daha önceden konuşmuşuz gibi çok samimi bir şekilde konuşmaya başladı
''Ayy Ezgiciğim, bu gece çok güzeldin gerçekten. Tabii normalde de çok güzelsin ama neyse.''
''Çok teşekkür ederim. Sizde çok güzelsiniz gerçekten.'' Güldü ve elimi tutup cevapladı
''Teşekkür ederim canım ne demek, doğruları söylüyorum. Bu arada adım Meltem.''
''Çok memnun oldum Meltem Hanım.'' Hakan öylece odaklanmış bizi dinliyordu.
''Ne hanımı şekerim Meltem abla demen yeterli.'' Gülerek kafamı salladım ve o sırada babamla Üvey annemin beni izlediğini gördüm. Sadece onlar izlese yeterliydi ama karşımda oturan Yiğit Kılıçla Esra Kılıçta beni izliyordu.
Meltem ablayla beraber epeyce sohbet ettikten sonra çaylarımız da bitmişti ve yavaştan eve gitmek için arabalara doğru yürümeye başladık. O sırada Yiğit Kılıç konuştu
''Hakan, gelin arabasıyla Ezgiyi evine bırak oğlum." Babam hemen çıkıştı
"Gerek yok farkındaysan benim arabam var. Ailemi ben eve götüreceğim."
Yiğit Kılıç cevap verecekken Hakan babasının konuşmasına izin vermedi
"Ezginin nişanlısı olduğuma göre gelin arabasıyla, nişanlımı eve ben bırakacağım."
Babam ve Hakan birbirlerine sinirli bir şekilde cevap verme yarışına çoktan girmişlerdi. Aralarına girip tek susturacak kişi muhtemelen bendim.
"Baba, ben eve Hakanla gelirim. Sen karını ve kızını al git." Kılıç ailesi babama sırıtarak bakışlar atarken bir an kendimi Alacakaranlıkta Bella'nın, Edward'ın ailesine katıldığında, Jacob ve diğerlerine karşı duruşunu sergiliyormuşum gibi hissettim.
Babam, Yeşim ve Sevim abla bizim kendi arabamıza bindiler. Bende Hakanla beraber gelin arabasına bindim. Ben ön koltuğa binip emniyet kemerini takarken Hakan arabayı çalıştırıyordu. Hakan konuştu
''Nişanımız aynı gerçek gibi oldu. Valla bilmesem ben bile inanırdım.'' Ben verdiği tepkiye gülerken tekrardan konuştu
''Yarın seni konserden daha erken bir saatte alacağım haberin olsun.''
''Konser saat kaçta?''
''19.00'da.''
''Akşam olacak konser için neden beni erkenden alıyorsun?''
''Nişanlımla konserden önce kahve içmeye gitmek istiyorum suç mu?'' Sanki gerçekten nişanlıymışız gibi verdiği rahat cevaplar sinirimi bozuyordu. Aslında gerçekten nişanlıydık ama birbirimizi seven nişanlılardan değildik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ummadık Bir Anda
Teen Fiction"Ezgi, sana bir şey söyleyeceğim." Midemde kelebekler uçuşuyordu. Herhalde 100 değil, 1000 tane uçuşuyordu. Başka bir açıklaması olamazdı çünkü. Her geçen saniye, midem daha tuhaf olmaya başlamıştı. "Dinliyorum." "Seni şu an öpmeyi o kadar çok isti...
