Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Mingyu hurriedly waiting outside of his house for getting the mail that it was scheduled for only Seungcheol.
And he didn't fail,he just got the letter on time.
Binasa niya ang nilalaman,sabi na nga ba matutuloy na talaga ang kasal nila nang walang hadlang.
Napangiti siya ng malawak bago pa bumalik sa loob ng bahay ni Seungcheol.
Habang Jihoon naman sa kabilang banda ay pasan na ang buong daigdig. He was so worried of what Seungcheol's decisions will torn them both apart.
Seungcheol on the other side were at the library also while he was sadly looking at Jihoon.
He can't help but to cried while standing alone with the books.
Napasandal siya ngunit pinigilan niyang lumikha ng ingay baka makita pa siya ni Jihoon.
Nasasaktan siya dahil nasabi na niya ang totoo sa minamahal. Kung bakit kahit kailan ay hindi na niya maaalala pa ang masakit na bahagi ng kaniyang nakaraan.
Ngunit taliwas ito sa nakikita ni Jihoon,likod pa lang niya kilalang kilala na niya ang taong ito kaya siya ay tumayo at naglakad patungo sa kaniya.
He stops weeping when he saw a man holding a handkerchief.
Nagtitigan na naman sila bago pa niya kunin ang panyo. Aalis na sana siya kaya lang agad nang nahawakan ni Jihoon ang braso niya.
"Wag mo naman akong iwan,kahit ngayon lang. Kasama mo ako Choi Seungcheol,pwede bang kahit isang araw lumayo na muna tayo sa mundong ito?."tanong niya kaya tumango ang isa at hinayaan niyang si Jihoon na mismo ang pumawi ng kaniyang luha.
He was his beautiful pain as ever. I didn't change just a little bit.
"Kapag maayos na ang lahat,maaari na tayong bumalik sa dati. Hindi naman palagi tayong tumatakbo na lang sa mga problema eh. No matter what happens,I won't ever leave you. Because I'll promise that you can spend your forever with me."
Pinagdikit ni Seungcheol ang noo nila at napapikit si Jihoon dahil siya ang nagsasaktan para sa kanilang dalawa.
Humahagulgol na si Jihoon at sa pagmulat niya ay nawala na ng parang bula si Seungcheol. At napakagat siya ng labi sa pagpigil ng kanyang mga hikbi.
"Seungcheol,gusto ko nang bumalik ka na sa dati para di na ako nahihirapan ng ganito."saad nya habang pinapanood lamang ang mga tao na naglalakad sa harapan.
He is still hoping for a chance to have him back in his arms. Both smiling and sharing their fears together.
