I Don't Love | Jungkook | ✔️

44

- Śpiewam tylko dla Madison - JK podchodzi do mnie bliżej i patrzy na wszystkich wymownym wzrokiem. Taehyung zamyka usta i od razu na jego twarzy pojawia się uśmiech pełen szczerości. Layla, również ciągle się do mnie uśmiecha, a Yoongi oraz Jimin podchodzą do nas.

- Nie wiesz jaki jestem dumny - Min cicho szepcze na ucho JK i przytula go delikatnie. Zdaje się, że mój brat powiedział to w taki sposób, abym to usłyszała.

Również jestem z niego dumna.

- Zaśpiewasz coś jeszcze? - Park jakby z niepewnością pyta czarnowłosego patrząc na niego z nadzieją w oczach. Zerkam na wszystkich ludzi znajdujących się na parkiecie i przełykam ślinę. Dłoń Jeon'a odnajduje moją i ściska lekko.

- Madi jaką piosenkę sobie życzysz? - pyta mnie, a ja zamieram i patrzę na niego z zaskoczeniem. JK jakby rozluźnił się i patrzy na mnie z blaskiem w oczach. Oddycham głęboko i szukam w głowie konkretnego utworu.

- Bad Romance? - pytam cicho, a twarz JK promienieje.

...

Zanim Jungkook ustawił poprawnie głośność muzyki i odnalazł mikrofon za stanowiska Dj minęło parę dobrych minut. Wszyscy zasypali mnie pytaniami od kiedy Jungkook przy mnie śpiewa. Powiedziałam im zgodnie z prawdą, że praktycznie od początku naszej znajomości. Najbardziej emocjonalnie zareagował Jimin. Powiedział, że uwielbiał, gdy razem sobie coś śpiewali, a Jungkook zawsze był bardzo szczęśliwy, gdy mógł śpiewać i dawał z siebie wszystko.

To jest jego pasja.

- Mam lepszy pomysł! - nagły krzyk JK z drugiego końca parkietu wyrwał nas z rozmowy. Myślałam, że mam zwidy, ale Jungkook właśnie niósł do nas keyboard. Pomrugałam parę razy powiekami, czy aby na pewno dobrze widzę, ale miny pozostałych osób utwierdziły mnie w przekonaniu, że nie jestem na tyle pijana. Wypiliśmy chyba po trzy drinki zanim czarnowłosy odnalazł wszystkie potrzebne rzeczy do jego małego występu.

- Zagrasz, prawda? Tylko tą wersję od Jared'a Leto* - JK znalazł się tuż obok naszej loży i popatrzył na mojego brata z klawiszami w rękach oraz bardzo szczerym uśmiechem. JK miał w oczach błysk oraz nadzieję. Nie pierwszy raz widzę go w takim stanie, ale zawsze reaguję tak samo.

Niesamowitym szczęściem.

- Nie znam nut, ale spróbuje ze słuchu - Yoongi bez wahania przejął urządzenie od Jungkook'a i usadowił je na kolanach. Mój brat pięknie gra na pianinie. Również potrafi grać na gitarze i perkusji. 

- Myślałem, że sam zagrasz jak zobaczyłem, że niesiesz keyboard - Park rozsiadł się na kanapie i głowa wskazał na Jeon'a. Czarnowłosy zaśmiał się cicho i podrapał swój kark.

Ma pianino w mieszkaniu.

- Nie grałem od.. Dawno nie grałem - Jungkook starał się powiedzieć cokolwiek, ale zauważam, że nie potrafił wspomnieć o próbie samobójczej. Patrzę na jego dłonie i nie zauważam mikrofonu. Bez sensu, aby go miał, jeśli siedzi tak blisko nas. Nie wiem dlaczego, ale czuję, że Jungkook zaczyna się denerwować. Jego ręce zaciskają się w pięści pod stolikiem.

Muszę mu dodać otuchy.

Łapię jego pięść i przejeżdżam po niej delikatnie palcami. Jungkook przełyka ślinę i patrzy na mnie z błyskiem w oczach. Uśmiecham się do niego pokrzepiająco i słyszę, że Yoongi zaczyna grać melodię. JK sztywnieje, ale ja nie pozwalam mu spuszczać ze mnie wzroku i ciągle na niego patrzę. Jego oczy są skierowane wprost na mnie i zauważam, że mężczyzna się rozluźnia. Ściskam go lekko za rękę i czuję, że jego palce nie są już zaciśnięte.