In a close-knit family, Irene becomes blind to her daughter Celestine's displays of love and affection. As a result, Celestine develops a grudge against her, and in turn, becomes blind to her love for her. The once-vibrant bond between them becomes...
"Mommy where are you going?"- Tanong ni Celestine na ngayon ay nakaupo lamang sa sofa Kasama Ang kanyang mahal (Celeste).
"Ah may importante lang akong pupuntahan pero babalik din ako kaagad"- Irene
"Sige Po Basta mag-ingat Po kayo"- Celestine
"Sige"- Sabi ko at umalis na.
Ilang beses akong nagdalawang isip kung pupunta ba ako o Hindi pero may parte sa aking puso na naguudyok sa akin na sumipot doon.
Hindi ko man alam kung Buhay ba talaga si Greggy o Hindi, gusto ko paring bisitahin Ang paborito naming Lugar. Ang Lugar kung saan naipaparamdam namin Ang pagmamahal namin sa isa't Isa.
*FF*
Garden....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
The most beautiful and paradise-like place that Greggy and I always come to visit. Going and visiting this place makes us feel more romantic.
Pero ano pa Ang saysay ng pagkaromantic ng Lugar na ito kung Wala naman Ang mahal ko.
Greggy?
Greggy?
Hanggang kailan ko ba isisigaw Ang Pangalan mo para lang marinig mo rin Ang puso Kong sumisigaw at naghihintay sayo?
Hanggang kailan ba ako maghahanap? Kahit anino mo lang Sana Ang Makita ko ngunit Wala kang paramdam.... Mahal mo pa ba kami? Ako, mahal mo pa ba ako?
Kailan ka ba magpapakita mahal? Kailan ka babalik sa piling namin? Marami nang mga pangyayari sa Buhay namin na Hindi mo nasaksihan.. Ano pa bang trahedya Ang gusto mong mangyari para lang balikan mo kami ng mga Anak mo?
Marahan akong naglakad papunta sa bench kung saan lagi Kaming umuupo ni Greg.. I miss this feeling, Ang umupo Dito sa ilalim ng Puno at pagmasdan Ang napakagandang mga bulaklak..
Habang nakaupo Dito ay nararamdaman Kong parang may nakatingin sa akin na kung ano. Luminga-linga ako sa paligid ngunit Wala akong Nakita.
May kaunting tao naman Dito ngunit Hindi naman sila nakatingin sa akin. Napabagsak nalang ako sa kinauupuan ko at nagcross arms.
Matagal tagal na rin akong nandito ngunit Wala pa ring paramdam Ang sinasabing "Gregorio" Ang Pangalan. Sa pagkakaalam ko naman ay Ang Kilala ko lang na Gregorio ay si Greggy at Wala nang Iba.
Makalipas Ang Ilang Oras ay Wala paring anino ng Isang Gregorio sa Lugar na ito. Nang mapagtanto ko na Wala naman talaga ay tumulo Ang luha sa aking mata. Hanggang sa tuluyan na nga akong naiyak.
"Ano ba Irene, Tama na... Tama na... Lagi ka nalang umaasa pero ano napapala mo? Wala! Bakit ba umaasa ka pa rin na babalik si Greggy?... Ilang taon na Ang lumipas Irene.. hindi na Siya babalik..HINDI NA SIYA BABALIK!"- Sigaw ko... Wala na man nang makakarinig sa akin dahil kaunti nalang Ang tao Dito... Mga Dalawa o tatlo na lamang.
"Greggy? Naririnig mo ba ako? Kung naririnig Moko Sana alam mo na nasasaktan rin ako, Hindi ko na Kaya Ang ganito Mahal ko.. Kung mahal mo talaga kami Hindi mo na kailangang gumawa ng ganitong mga kwento para makabalik sa Amin"- Irene
"Laging bukas Ang pintuan namin para sa pagbabalik mo, Ngunit babalik ka pa ba? Babalikan mo pa ba kami? Kung may balak ka palang balikan kami bakit Hindi mo pa ginawa noon? Bakit kailangang pahirapan mo pa kami?"- Irene
"Yung mga pangako mo? Hindi ba may mga binitawan lang salita? Na Hindi mo kami iiwan kahit kailan? Diba nagpromise ka sa mga Anak mo? Lalong Lalo na Kay Celestine.... Alam mo bang naghirap Ang Anak mo nung nawala ka?"- Irene
"Greggy nagmamakaawa ako bumalik kana sa piling namin Please"- Sabi ko at napahagulgol ng malakas.
THIRD PERSON'S POV:
Sa kabila ng pag-iyak at pagpapakatotoo sa sarili na ginawa ni Irene ay Isang tao rin Ang nakikinig sa kanya.
Nagdadalawang isip Ang lalaki kung lalapit ba siya o Hindi dahil Hindi matigil Ang pag-iyak ni Irene. Nasasaktan Siya sa mga Sinabi ni Irene. At kahit na simpleng mga kataga lang Ang kanyang Sinabi ay tumagos ito sa kanyang puso.
Si Irene ay nagsisisi kung bakit siya nagpunta doon bagama't alam niyang Wala siyang mapapala. Ngunit Hindi niya alam na sa Isang lalaki Ang nakatitig sa kanya sa malayo.
Gustuhin man ng lalaki na lumapit ngunit natatakot Siya. Hindi niya mawari Ang kanyang nararamdaman. Parang nakapatay ito ng Isang tao dahil Hindi niya magawang magpakita Kay Irene.
Si Irene naman ay patuloy parin sa pag-iyak. Para sa kanya ay Hindi na babalik si Greggy kaya mas lalong nadudurog Ang kanyang puso.
Ngunit Hindi na nga ba siya babalik? Tama na Ang hinala ni Irene na Hindi na Siya kailanman magpapakita?
Habang umiiyak ay Isang lalaki Ang lumapit sa kanya. Tinitignan niya lamang si Irene Sa kanyang likod. Hindi niya alam kung Anong gagawin niya kung kakausapin niya ba o ano.
Umupo na lamang ito sa Tabi ni Irene. Ngunit si Irene ay Hindi manlang naramdaman ito. Patuloy parin siya sa pag-iyak.
IRENE'S POV:
"Oh panyo"- Sabi ng Isang lalaki sa Tabi ko. Pamilyar Ang kanyang Boses.
"Salamat"- Irene
Kinuha ko naman Ang panyo at pinunasan Ang luha ko. Hindi ko pa nakikita Ang kanyang mukha.
Unti unti Kong inangat Ang mukha ko at nagulat sa aking Nakita.
