THE SLUT MODEL [COMPLETED]

33

PILIT kung pinipikit ang aking mga mata at bumalik sa pagtulog para hindi mahalata ni kim na gising ako habang nandito si cliff kanina.

Hindi ko alam kung maga ba ang mata ko dahil sa pag-iyak ko nung pag alis ni Cliff kanina. Kahit naman nakapikit ako mahahalata parin naman na galing ako sa pag-iyak. Sana naman hindi nalang pansinin ni kim ang mata ko, siguro naman hindi niya ako titigan habang natutulog.

Narinig ko ang tunog nang pagbukas ng pintuan, senyales na may pumasok. Siguro si kim na'to kaya mas minabuti kung hindi buksan ang mga mata.

"This day is so exhausting..." narinig kung bulong ni kim sa pagpasok niya. Rinig na Rinig ko din ang mabibigat niyang buntong hinga. Mahahalata na pagod na pagod talaga siya.

Habang nakikiramdam sa mga kilos niya ay nakarinig ako ng pagbasag ng isang bagay. Imumulat ko sana ang mga mata ko para tignan kung ano ang nabasag pero mas minabuti ko nalang na hindi makialam. Bukas ko nalang usisain si kim.

"Shit, what happen to the base? Oh lord ang creepy ha." rinig ko ang maarting sabi ni kim na kakalabas lang ng banyo.

The realization hit me. The broken base make me nervous. I hope this isn't gonna happen.

"K-Kim tell me this isn't happening..." I sob in Kim's arm.

I'm sobbing hard after I heard the news. Thankfully my baby is sleeping peacefully in his crib, and Kim is here to comfort me. Hindi ko tuloy na tapos kinakain ko dahil sa nakita sa telebisyon.

"Don't think too much kirls please, believe me... Cliff is alive." pilit na inaalo ako ni kim gamit ng mga salita niya na buhay si Cliff.

Paano ako maniniwala na buhay siya. Isang plane crash ang nasangkotan ni Cliff, imposibling buhay pa ang mga taong nakasay sa eroplano na iyon.

"Do you want me to call your family kirls?" natigilan ako sa sinabi ni kim.

Is this the right time to face all of them? Is this the right time to stop hiding? Is this the right to face all the people and answer their questions? I have so many what if's in mind.

"If cliff deserve to know about your baby then your family also,"  umalis si kim pagkakayakap sa'kin at umupo sa hospital bed paharap sa'kin. "Ayokong nagsasarili ka sa problema mo. I know that I am always here beside you, just a one call away but hindi naman sa lahat ng oras ako lang dapat ang nakaka-alam ng problema mo. Hindi mo naman ako kapamilya and I even once become a villain of your story. "

Napailing ako dahil sa huli niyang sinabi.
"No, no, no kim, you're one of my family, you've become my family also. At kahit kailan hindi kita tinuring na kontrabida sa buhay ko. So don't think that way."

I saw how her tears flow down to her cheek. Magkahawak kamay kaming dalawa at sabay na tumutulo ang mga luha.

"Really? It's the first time I heard that kind of words. You know that people often see me as a villain but the truth is, I just want to look tough in people's eyes. I don't want to see pity in their eyes while looking at me."

This is so wholesome. This is the first time that I see her cry. At sa lahat ng tao na makakakita siyang umiiyak ay ako pa talaga. I always admired her for being this strong. She's the type of person who's actually a cry baby inside but trying to be strong and not to cry easily outside. And that's how I admired her, she know how to control her emotions.

"The heck kirls, you make me cry huh," umikot ang mga mata nito na para bang hindi makapaniwala na napaiyak ko siya. "Anyways, is it okay to call your family?" sabi nito at pinunasan ang basang pisngi.