zawgyi
အနားသတ္ မညီေသာ
အပိုင္း (၃)
Clubကေန အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ၿပီး၍ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့သည့္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ။
မနက္ ၃နာရီပင္ ထိုးလုၿပီမို႔ လမ္းမထက္ ကားမ်ားက ရွင္းလင္းေနကာ တစ္စီးစ နွစ္စီးစသာ သြားလာေနၾကသည္ ။
Bus Carဂိတ္က ခံုတန္းေလးတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည့္သူ ။
ကားထြက္ခ်ိန္ တစ္ဖန္ျပန္စလာမည့္ အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း ခဏ အနားယူရသည္ ။
အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လ်ွင္ ထယ္ယန္းေလး၏အခန္းကို တံခါးအသာယာ ဖြင့္ဟၾကည့္ကာ နွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ထယ္ယန္းေလးေၾကာင့္ သူ တံခါးကို ျပန္ေစ့ပိတ္ၿပီး မိမိ၏ အခန္းထဲကို ၀င္လာခဲ့သည္ ။
တစ္ေန႔တာလံုး အလုပ္မ်ား ဆက္တိုက္လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကုတင္ေပၚ လဲွခ်လိုက္သည့္တ္ုင္ မ်က္၀န္းမ်ားက ေၾကာင္စီစီနွင့္ နွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္မေပ်ာ္ ။
အေတြးမ်ားက ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္နွင့္ Clubထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့သည့္ ပံုရိပ္ကို ျပန္အမွတ္ရလာသည္ ။
မျမင္ရတာ နွစ္ခ်ီေနၿပီျဖစ္သည့္ အၿပံဳးတစ္ခု ။
ဟိုးအရင္တုန္းက ထယ္ေယာင္းထံ တစ္နည္းနည္းနွင့္ ေရာက္လာေနက် နွင္းဆီပန္း အနီေရာင္တစ္ပြင့္ ။
" နွင္းဆီအနီေရာင္တစ္ပြင့္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပဲ...
မင္းကို ငါခ်စ္တယ္တဲ့...
ထယ့္ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္.. ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ကို ထယ္ လက္မခံမခ်င္း ဒီလိုမ်ိဳး ေန႔တိုင္း နွင္းဆီနီတစ္ပြင့္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ကို ၀န္ခံမယ္..."
" ထယ္က နွင္းဆီနဲ႔ တူတယ္... လွပေပမယ့္ ဆူးနဲ႔၀န္းရံထားတာမ်ိဳး.. အဲ့လိုဆိုရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္က ဆူးစူးခံၿပီးေတာ့ကို ထယ့္ကို ေထြးေပြ႕ထားမွာ.. ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္တမ္းေပါ့..."
အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနွင့္ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အၿမဲတမ္းလိုလို ရွိခဲ့သည့္ ပံုရိပ္တစ္ခု ။
ထယ္ေယာင္း မ်က္၀န္းတို႔ကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ေမွးပိတ္လိုက္သည္ ။
