Hwang Family [Hyunlix]

9. Bölüm

Felix'in Anlatımı

Bir yandan ballı sütümü içiyor bir yandan da kitabımı okuyordum.

Tam koltuktaki yerimi almış iyice rahatça oturmuştum ama açılan kapıyla kıpırdanmış ve ardından kalkıp hemen kapıya ilerlemiştim.

"Çok özledim seni." demiştim ona hızla sarılırken.

İki gündür görüşmemiştik çünkü diğer birlikle konuşmak için başka bölgeye gidip orda kalmıştı.

"Bende seni çok özledim güzelim." diye karşılık vermişti yumuşak tonda.

Kollarımı Hyunjin'in boynuna sıkıca dolamıştım. Hyunjin ise tek kolunu belime sarmış diğer eliyle ise karnımı okşuyordu.

"Gerçekten mi?"

"Hmhm, gerçekten hem seni hemde bebeğimizi çok özledim." dedi başını boyun girintime sokarken. İyice kokumu içine çektikten sonra benden ayrılmış ve karnıma eğilim orayada bir öpücük kondurmuştu.

"Gel hadi ayakta durma." demiş ve elimden tutarak içeri çekmişti beni. Koktuğa ilk kendisi oturmuş ardından da beni kucağına çekmişti. Kucağına yerleştikten sonra elini tişörtümün içine sokmuş ve okşamaya başlamıştı.

"Çok özlemişim seni, kokunu, dudaklarını her şeyini."

"Abartma sadece iki güncük görüşemedik." demiştim.

"Yani sen özlemedin?" demişti tek kaşını kaldırırken.

Aptal mı bu? Tabiki öyle.

"Aptal mısın Hyun? Çok özledim tabiki... Sadece utanıyorum." demiştim. Normalde asla Hyunjin'e karşı utangaç olmazdım ama son zamanlarda huy değiştiriyordum resmen.

Kıkırdamış ve beni belimden tutarak kendine çekip dudaklarımı öpmüştü.

Çok özlemiştim bu dudakları.

"İki gündür şu dudakları nasıl özledim bilemezsin." demiştim. Ardından ikimizde gülmüştük. Hyunjin'in çok güzel gülüşü vardı.

Elinin birini yanağıma çıkarmış ve tersiyle yanağımı okşamıştı. Her dokunuşu nasıl güzel hissettiriyordu anlamıyordum.

"Aşkım?" demiştim boynuna sokulurken.

"Söyle güzelim."

"Birliklerde her şey yolunda mı? Bir sorun yok değil mi?" demiştim. Boynun da yattığım için biraz boğuk çıkmıştı sesim.

"Hayır merak etme sorun yok. Haber işide açığa çıktı zaten ama o kişiyi yinede bulacağım ve bedelini ödeteceğim." demişti sona doğru gerilen sesiyle.

Sakinleşmesi için elimi saçlarına götürmüş ve okşamaya başlamıştım. Saçının okşanmasını çok seviyordu hep. Bende kızıl saçlarını okşamayı çok seviyordum. Aşırı yumuşaktı saçları.

"Hyun..." dedim saçlarıyla oynamaya devam ederken. Sonra ise başımı kaldırıp göz göze gelmemizi sağladım. "Sadece kendine zarar verecek bir şey yapma olur mu? Sana bir şey olu-" lafımı bitirmeden dudaklarımı hızlı öpüp çekilmişti.

"Ne yapı-" yine aynısını yapmıştı.

"Tamam dur." demiştim gülerken.

"Bir daha öyle bir şey demiyorsun. Yoksa.."

"Yoksa ne?" demiştim.

"Öperim seni böyle durmadan." demişti. Kıkırdamış ve ben öpmüştüm bu sefer onu.

Çenemi kavramış ve beni yüzüne yakınlaştırmıştı.

"Bana hiç bir şey olmayacak tamam mı? Hayatım boyunca yanında olacağım..." elini karnıma götürüp devam etmişti. "...yanınızda olacağım."