ဆန်စက်မှအလုပ်သမားအားလုံးယနေ့ပိတ်ရက်ဖြစ်ကာ၊အိမ်နေအလုပ်သမားဖြစ်တဲ့နေသက်နွေးကတော့ထိုအိမ်တွင်သာ။
အန်တီမြင့်ကတော့ပြုံးရွှင်နေကာ၊ယခင်နေ့တွေကထက်သားနားတင့်တယ်နေ၏။ နေသက်နွေးအတွက်အသားမကျတဲ့အထဲမျက်စိရှုပ်စရာမြင်ကွင်းနှင့်လူအများလည်းပါဝင်ချေသည်။
ထူးဆန်းသလိုအကြည့်တွေအောက်ဝယ်သူမနေတက်သလို၊သူစိမ်းသူငှာတွေနှင့်စကားပြောဖို့အထိလည်းသူမဝံ့ရဲပါချေ ။
ခြံထဲတွင်စိုက်ထားသောနှင်းဆီပန်းတွေအများပြားရှိ၏။ နေသက်နွေးခပ်နွမ်းနွမ်းဖြစ်နေသောပန်းတစ်ပွင့်အားခူးကာပွင့်ဖက်တွေတစ်ဖက်ခြင်းခြွေချကာတိုးလျလျဆို၏။
မ ဂဏန်းကျလျှင် လုပ်သင့်၊စုံဂဏန်းကျလျှင်တော့မလုပ်သင့်ဟူ၍။
" ၁ ၊၂ ၊ ၃ ၊ ၄ "
ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လို့ဒူးဆစ်တွေပေါ်မေးတင်ရင်းခပ်ကြုံ့ကြုံ့လေးငုံ့ကာရေတွက်နေရင်း တစ်ပွင့်တည်းသောပွင့်ချပ်လေးအရောက်တွင်ရလာဒ်ထွက်ပေါ်လာချေသည်။
" ၁၄ "
" သက်နွေး မင်ကိုကိုကြီးကိုသွားခေါ်လိုက်ပါအုံး အခန်းထဲမှာထင်တယ် "
အန်တီမြင့်ကပြောကာအထဲသို့ပြန်ဝင်သွားပြီးနေရာထိုင်ခင်းအပြင်ဆင်တွေအားအလိုကျသည်အထိပြုပြင်နေ၏။ နေသက်နွေးတုန့်ငင်စွာထရပ်ပြီးနောက်ဘေးကပ်လျက်အခန်းသို့ဝင်ရင်သစ်သားတံခါးအားခေါက်လိုက်ချေသည်။
" ဝင်ခဲ့လေ "
အခန်းတံခါးဖွင့်လို့ဝင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲနေသက်နွေးအသက်ရူအောင့်လိုက်မိချေသည်။ အခန်းသည်ပြတင်းပေါက်တွေပိတ်ထားသည်မို့မှောင်ပျပျအလင်းသာရှိပြီးအလုံပိတ်ဖြစ်နေ၏။ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ရိူက်ထုတ်မှုကနေပြေးပေါက်ပိတ်နေသောဆေးလိပ်ငွေ့တွေမှာရူထုတ်သူနှင့်အတူအခန်းတွင်းပိတ်ဆို့မိနေသည့်နှယ် ။
အလွန်ကိုမွန်းကြပ်ဖွယ်ရာကောင်း၏။
" အဟွတ် ...ဟွတ် "
ဂလောက်!
ဂျက်ထိုးထားသောတံခါးတွေအားဆွဲဖြုတ်ကာအပြင်သို့တွန်းဖွင့်လိုက်တဲ့အခါမွန်းကြပ်ဖွယ်လေထုမှာအနည်းငယ်ချောင်ချိလာ၏။ နေသက်နွေးအငွေ့သီးကာချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးပြီးနောက်မျက်ရည်ဥလေးတွေမှာမျက်ဝန်းဒေါင့်လေးတွေတွင် ပိန်းကြာရွက်ပေါ်တင်နေသောရေသကဲ့သို့တွဲလဲလေးတွေ။
