Günün 2. Bölümüüüü (ง'̀-'́)ง
İlhamımın gelmesini beklerken bir mafya dizisi izlemeye başlıyım dedim.
Arkadaşlar mafyalar benim yazdığım kadar merhametli değiller.
Neyse ilhamım kaçmadan başlıyım!
❥︎❥︎❥︎❥︎
Arabanın durduğunu hissettiğimde kapının açılmasını bekledim. Kapı açılınca tanıdık bir ses kulaklarıma ilişti.
"Abi, bodruma mı götüreceğiz çocuğu?"
Ula bu bıyıklı abinin sesiydi!
"Hayır. Onu misafir odalarından birine çıkartın."
Tanımadığım bir adamın sesi kulaklarıma doluştu. Misafir odası mı? İzlediğim dizilerde karakterler her zaman depoya götürülürdü. Oda da ne yapacaklardı ki bana? Bir tırsmaya başlamıştım.
İdris abimizin de abisi olan bu şahısın patron olduğunu şak diye anlamıştım. Keşke babam da görseydi şu zekiliğimi.
"Tamam abi. Osman taşı lan şu çocuğu. Belim tutulur benim."
Abiye bak be! Beli tutulurmuşmuş. Civciv kadar bir şeydim ben bir kere! Bu kiloyu sabit tutmak için neler neler yapıyordum haberi var mıydı şu bıyığın?!
Gelin tarzı bir kucaklama ile kucağa alındığımda sırıtmamak için kendimi tuttum.
Şu Osman denen adam da yakışıklıydı hani.
Beynimde dolaşan yılan azmıştı yine.
Kapı sesinin yanında bir de şaşkın tatlı bir ses daha eklendi. Bir erkeğin sesi bu kadar naif ve ince olabilir miydi?
"Aa, Osman abi? Bu kim?"
Osman denen adam kucağından kayan beni daha iyi tutmak için bir kere zıplatmıştı.
Bir beyin sarsıntısı geçirdim sanki?
"Hazar itinin kaçmasında payı var yenge."
Yenge? Ne yengesi lan? Erkek değil miydi o?
"Öff! Hiç anlayamıyorum sizin şu hesaplaşma şeylerinizi ya."
Adımlar bizden uzaklaşırken Osman'ın derin bir nefes alıp ilerlediğini hissettim. Merdivenleri çıkmadığına göre ilk katta kalacaktım. Bir odaya geçtiğimizde sırtım yumuşacık yatak ile buluşmuştu.
Benden söylemesi, bu Osman beni yatağa atmaya meraklı ha!
Odanın kapısının kapanma sesi ile gözlerimi açtım. İlk önce biraz sesleri dinledim. Kimsenin olmadığını anladığımda ayağa kalktım. Kapıya vardığımda kulağımı yaklaştırdım.
Ses gelmiyordu. O zaman, ekşın!
Kapıyı biraz aralayıp başımı çıkarttım. Görünürde kimse yoktu. Bütün bedenimi kapıdan çıkartıp parmak ucumda yürümeye başladım. Tam sağ taraftan çıkan hizmetçi ile kendimi sol taraftaki duvara yasladım.
Hizmetçi büyük bir kapıdan içeriye girince yürümeye devam ettim. Bir çıkış yolu bulmalıydım. Ya da babamı arayabileceğim bir telefon.
Parmak ucumda hoplaya zıplaya merdivenleri çıktım. Mutfağa gidemezdim orada aşçılar veya hizmetçiler olabilirdi. Merdivenleri çıkmayı bitirip koridor boyunca ilerledim. Ara sıra gözlerim arka tarfı kolaçan ediyordu.
Tek tek odaları kontrol ederken neden bu kadar oda olduğunu anlamaya çalışıyordum. Çok mu misafirperver kişilerdi bu adamlar?
Hızla başka odaya girdiğimde buranın bir çalışma odası olduğunu fark ettim.
YOU ARE READING
SEVGİ PAYLAŞTIKÇA GÜZEL / B×B×B
General Fiction"Babana söyle yarın seni istemeye geliyoruz." Aslan'ın bu söylemine karşılık göz devirerek güldüm. "Gelin, gelin ama gelirken emekli bir askerden dayak yiyeceğinizi bilerek gelin." Timuçin, elindeki birayı gökyüzüne kaldırıp, "Kayınbabama se...
