Dabi x Reader (Bnha x Reader)

Ev

Beğenin lütfen

Yorum da atın

"Ansel, uyan artık." uzaktan duyduğum sese karşı sarıldığım yastığı daha sıkı sararak yüzümü yastığa gömdüm. Adım sesleri gelmeye başladığında kaşlarım çatıldı. 

Ben rüyada değil miydim?

"Ansel, saat ebesinin körü oldu." Dabi'nin sesini tekrardan duyduğumda başımı kaldırıp yatağın hemen dibinde durmuş bana bakan adama şaşkın şaşkın bakmaya başladım.

Ellerimden güç alıp oturur pozisyona geçtim ve etrafa baktım, "Neden odadayı..." cümlem bitmeden korku ve telaşla üstümdekilere baktım. Dün gece bana verdiği eşofman ve tişörtün aynısıydı, bir sorun yoktu.

"Sevişmedik merak etme." dedi, alaylı bir ses tonuyla.

Tekrardan ona döndüm, "Neden odadayım?"

Dün gece koltukta uyuduğuma emindim. Uyurgezer olmadığıma da emindim. 

"Hatırlamıyorsun demek..." dedi, gözleri yerde ve düşünceli bir ses tonuyla. "Gece kabus görüyordun sanırım. Kendi kendine bir şeyler mırıldanıp ağlıyordun. Yanına geldiğimde yarı uyanık gibi bir şeydin. Seni buraya getirip uyumanı bekledim, sonra salona gittim."

Anlarcasına başımı salladım. Tam o sırada içeriden gelen güzel kokular ile gülümseyerek yataktan çıkıp içeriye yöneldim. 

"Kabus görürüm genelde." dedim, ocağın üstündeki tavada pişen menemene aç gözlerle bakarken. "Kusura bakma, yatağından kaldırmışım."

Menemenin altını kapatıp tavayı elime aldım. O sırada onun sesini duydum, "T" 

Tavayı masaya koyup ona baktım, "Ne?"

"İsmimin ilk harfi T ile başlıyor." dedi, yaslandığı duvardan. Daha sonra sırtını duvardan ayırıp tam karşıma geldi, "Sen bana kendinle ilgili her bir gerçeği söylediğinde ben de sana söyleyeceğim."

Kaşlarımı kaldırdım ve gülümsedim, "Oyun gibi."

Başını aşağı yukarı salladı, "Oyun gibi."

Sandalyeye oturup ekmeği menemene batırarak ağzıma attım. O da bu sırada karşıma oturup yemeye başlamıştı. 

"Baksana." dolu ağzımla konuştuğumda bakışlarını bana çevirdi, ağzımdaki lokmayı yutup sözüme devam ettim. "Burada kalmama izin verdiğin için sağ ol. Dün gece evde kalmak istemiyordum."

Suyundan bir yudum aldı, "İyi hissettirdiysem ne güzel."

Başımı sallayıp yemeye geri döndüğümde tekrardan konuştu, "Bu arada, gece telefonuna mesajlar gelip durdu. Önemli bir şey mi bilmiyorum."

Kaşlarımı kaldırıp ona baktım, "Telefonuma mı?"

Tam telefonumun nerede olduğunu bulmak için etrafa bakmaya başladığımda eliyle salonu işaret etti, "Masada."

Elimdeki menemene bandığım ekmek parçasını ağzıma atıp ayağa kalktım ve salondaki masanın üstünde duran telefonumu elime aldım.

Birçok mesaj vardı. Önce Clay'in mesajlarına baktım. 

Kızgın Leopar

Ansel (00.29)

Neredesin? (00.29)

Mesajıma bakmayı düşünüyor musun? (00.45)