Dabi x Reader (Bnha x Reader)

Prens ve Prenses

Beğenin lütfen

Yorum da atın

Pera... Güzeller güzeli Pera, annem. Küçüklüğümden beri hayatımda tanıdığım en güzel kadın olmuştur, çoğu insan da benimle aynı fikirdedir. 

Pera... Güzeller güzeli Pera, annem. Hayatım boyunca tanıdığım en kibar kadın olmuştur, çoğu insan da onu öyle görür.

Pera... Güzeller güzeli Pera, annem. Ailesine her zaman en büyük ilgiyi veren kişi olmuştur. Herkesin "Büyüyünce böyle bir anne olacağım." diye imrendiği insandır o.

Pera... güzeller güzeli Pera; benim ve Clay'in annesi, babam Perses'in hayatının aşkı olan Pera.

Gün gelir, bazı güzellikler son bulur.

Annemin son bulduğu gibi.

"Ansel, Ansel! Buradayım ben, uyan hadi..." gözlerim, kalbim durmuş gibi korkuyla açıldığında karanlık odada çok büyük bir şey hissettim. 

Yalnızlık.

Doğrulup nefes nefese etrafa bakarken aklıma, az önce duyduğum ses geldi. Sırtımı yatağın arkasına yasladım ve yanımda duran telefonumu elime aldım. "Alo?" 

"Uyandın mı? Sonunda." telefonun açma düğmesine basıp ekrana baktım, saat sabah dört oluyordu. Birkaç saate hava aydınlanmaya başlardı.

"Bir şey mi oldu?" diye mırıldandım. Uykudan korkarak uyanmıştım ama neyden korktuğumu ya da ne gördüğümü hatırlamıyordum.

"Kabus görüyordun sanırım. Yaklaşık yarım dakika boyunca kendi kendine bir şeyler mırıldandın ve bazenleri de acı çekiyormuş gibi inledin."

Önüme düşen uzun saçlarımı geriye attım ve gözlerimi kapayıp başımı arkama yasladım. "Ah... Tamam, uyandırdığın için sağ ol. Aynı zamanda uyandırdığım için özür dilerim."

"Uyumadım ki." dedi, hiç beklemeden.

Göz kapaklarım şaşkınlıkla açıldı, "Uyumadın mı?"

"Uyumadım." dedi, tekrardan.

"Neden? Uyku mu tutmadı?"

"Hayır, senin rahat uyuman için uyumadım."

Dediği şey ile bakışlarım elimdeki telefona kaydı. Uyku sersemliği ile cevap bile veremedim. Ya da verecek cevap bulamadım. O ise bunu anlamış gibi birden bire konuyu değişti. "İsmi güzelmiş."

Kaşlarım anlamsız bir ifadeyle çatıldı, "Kimin ismi?" 

"Annen, Pera."

Kaşlarım daha da çatıldı, "Annemi nereden biliyorsun se-" duraksadım, gördüğüm rüyanın bazı kısımları aklıma geldi, annemi görmüştüm. "Yine mi sayıkladım?"

"Yani, bir şeyler mırıldanıp durdun ama anladığım sadece iki kelime oldu. Biri 'Anne' diğeri de 'Pera' "

Bir şey demedim, o da bir şey demedi ve odaya sessizlik hakim oldu. Kendimi bu koca odada hatta bu koca evde çok yalnız hissettim. Boğucu bir yalnızlık. Sanki beni evden dışarı atmak isteyen bir yalnızlık. 

"Keşke burada olsaydın." hiç düşünmeden söylediğim cümleyle duraksadım ve kendi dediğim şeyin şaşkınlığına büründüm. Ne demiştim ben öyle? Birkaç saniye sessizlik oldu, ardından da o cümleyi kurdu.

"Geleyim mi?"

Geleyim mi? 

Sırf ben istediğim için mi gelecekti?